Brązy z Riace

Brązy z Riace, znane również jako Wojownicy z Riace, to dwa niezwykłe, pełnowymiarowe greckie posągi z brązu przedstawiające brodatych wojowników. Odkryte u wybrzeży Riace w 1972 roku, datowane są na około 460–450 p.n.e. Obecnie można podziwiać te arcydzieła w Museo Nazionale della Magna Grecia w Reggio Calabria, we Włoszech. Te brązy są jednym z nielicznych zachowanych przykładów starożytnej greckiej rzeźby, ukazując wyjątkowe umiejętności i artyzm tamtego okresu.

Historia ich odkrycia jest dość przypadkowa. Chemik o imieniu Stefano Mariottini natknął się na nie podczas nurkowania w pobliżu Monasterace. Dopiero w 1981 roku brązy zostały w pełni wyłowione. Ich publiczne wystawienie we Florencji i Rzymie w tym samym roku wywołało ogromne poruszenie i zainteresowanie kulturowe w całych Włoszech. Znane jako Statua A i Statua B, przedstawiają dwóch wojowników: młodszego i bardziej dojrzałego.

Istnieją pewne debaty na temat ich pochodzenia. Wiele osób uważa, że zostały wykonane przez dwóch różnych greckich artystów w V wieku p.n.e. Te brązy oznaczają istotne przejście od archaicznego stylu greckiej rzeźby do wczesnego stylu klasycznego, co widoczne jest w realistycznych cechach i dynamicznych pozach kontrapostu. Po przeniesieniu do Palazzo Campanella na konserwację, ich renowacja została ukończona w 2011 roku.

Tożsamość tych wojowników pozostaje tajemnicą. Niektórzy sugerują, że mogą to być Tydeus i Amfiaraos, podczas gdy inni uważają, że mogą to być ateńscy wojownicy z Delf lub Olimpii. Niezależnie od ich prawdziwej tożsamości, te brązy są uważane za oryginalne, wysokiej jakości dzieła. Uważa się, że ich torsy były modelowane według jednego wzorca, zanim zostały indywidualnie odlane.

Badacze nadal zgłębiają historię i pochodzenie Brązów z Riace. Różne teorie przypisują je słynnym rzeźbiarzom i istnieje możliwość, że były one częścią grupy wotywnej w sanktuarium. Ich artyzm i znaczenie uczyniły je symbolami Kalabrii, inspirującymi ciągłe badania i dyskusje w dziedzinie starożytnej sztuki.

Brązy z Riace były tematem licznych publikacji i filmów dokumentalnych, podkreślających ich kulturowe i artystyczne znaczenie. Nadal fascynują uczonych i miłośników sztuki, stanowiąc świadectwo genialności starożytnej greckiej rzeźby.