White-browed sparrow-weaver

Białobrewy wikłacz wróblowy to fascynujący ptak występujący w centralnej i północno-centralnej Afryce Południowej. Te ptaki zazwyczaj żyją w grupach składających się z pary lęgowej i kilku osobników niedojrzałych płciowo. Po raz pierwszy zostały opisane jako Plocepasser mahali przez Andrew Smitha w 1836 roku podczas jego eksploracji południowej Afryki. Nazwa "mahali" prawdopodobnie pochodzi z języków Setswana lub Sesotho, co może nawiązywać do charakterystycznych, skarżących się odgłosów tych ptaków.

Ptak ten jest znany pod kilkoma innymi nazwami, takimi jak czarnodzioby wikłacz mahali czy prążkowano-piersiowy wikłacz wróblowy. Istnieją cztery znane podgatunki białobrewego wikłacza wróblowego, z których każdy zamieszkuje różne części Afryki. Można je łatwo rozpoznać po białym pasku nad oczami i białym kuprze. Samce mają czarne dzioby, samice mają dzioby w kolorze rogu, a młode mają różowawo-brązowe dzioby.

Ich odgłosy są dość charakterystyczne, z dźwiękami takimi jak "chik-chick" i "cheoop-preeoo-chop." Można je odróżnić od podobnych gatunków, takich jak wróbel żółtogardły, dzięki kolorowi dzioba, paskowi nad okiem i wielkości. Te ptaki preferują suche obszary z lasami lub zalesionymi trawiastymi terenami, często spotykane w krajach takich jak Botswana, Namibia i Zimbabwe.

Białobrewe wikłacze wróblowe rozmnażają się głównie w cieplejszych miesiącach, ale są zajęte budowaniem gniazd przez cały rok. Ich gniazda zazwyczaj znajdują się na drzewach wzdłuż kolczastych terenów i suchych brzegów rzek. Co ciekawe, ten gatunek jest coraz bardziej rozpowszechniony, rozszerzając swój zasięg w kierunkach południowym, północnym i wschodnim.