Błotniak stawowy

Błotniak stawowy, znany również jako błotniak zachodni, to duży ptak drapieżny zamieszkujący strefy umiarkowane i subtropikalne zachodniej Eurazji i Afryki. Jego naukowa nazwa, Circus aeruginosus, ma swoje korzenie w starożytnej grece i łacinie. "Circus" pochodzi od greckiego słowa "kirkos", które oznacza ptaka drapieżnego krążącego po niebie, podczas gdy "aeruginosus" to łacińskie słowo oznaczające "rdzawy".

Dawniej kilka podobnych ptaków bywało grupowanych pod nazwą błotniak stawowy. Obecnie te pokrewne gatunki są uznawane za odrębne, takie jak błotniak wschodni, błotniak papuaski, błotniak bagienny i błotniak madagaskarski.

Jednym z ciekawszych faktów o błotniaku stawowym jest to, że samce i samice różnią się wyglądem, co jest zjawiskiem znanym jako dymorfizm płciowy. Samce mają czerwonawo-brązowe pióra z żółtymi smugami, podczas gdy samice są głównie czekoladowo-brązowe. Młode ptaki przypominają samice, ale mają mniej żółci. Czasami można spotkać rzadką, ciemną wersję zwaną morfą hipermelaniczną.

Te ptaki gniazdują w różnych regionach Europy, północno-zachodniej Afryki, Azji Środkowej i Bliskiego Wschodu. Są ptakami migrującymi, a niektóre spędzają zimę w Europie i Afryce. Istnieje także podgatunek zwany harterti, który przebywa w północnej Afryce przez cały rok.

Błotniaki stawowe preferują mokradła wypełnione trzciną pospolitą, ale można je również spotkać na polach uprawnych i łąkach. Polują, szybując nisko nad otwartym terenem, wypatrując małych ssaków, ptaków, owadów, gadów i żab.

Sezon lęgowy rozpoczyna się od połowy marca do początku maja. Samce mogą mieć więcej niż jedną partnerkę. Budują swoje gniazda na ziemi z patyków, trzcin i traw, i zazwyczaj składają od 3 do 8 jaj.

W przeszłości te ptaki napotykały znaczne trudności z powodu polowań, utraty siedlisk i używania pestycydów. Na szczęście obecnie są chronione w wielu krajach, a ich populacja odnotowała odrodzenie w miejscach takich jak Wielka Brytania i Irlandia. Pomimo ciągłych zagrożeń, takich jak strzelanie i zakłócenia lęgów, błotniak stawowy jest sklasyfikowany jako gatunek najmniejszej troski przez IUCN, co oznacza, że obecnie nie jest zagrożony wyginięciem.