Chutliwiec

Antechinus to małe, niezwykle interesujące torbacze pochodzące z Australii. Często nazywane są szerokostopnymi myszami torbaczowymi, myszami torbaczowymi, szczurami trasowymi lub ryjówkami Antechinus. Ich szorstkie futro, przypominające ryjówki, zwykle ma odcienie szarości lub brązu. Co ciekawe, samce są większe i cięższe od samic, co jest wyrazem wyraźnego dymorfizmu płciowego.

Te torbacze zamieszkują różnorodne środowiska, takie jak lasy, zarośla, lasy deszczowe, wrzosowiska i łąki. Większość gatunków Antechinus występuje wzdłuż wschodniego wybrzeża Australii, choć można je również spotkać w Zachodniej Australii i północnych rejonach kraju. Obecnie rozpoznano 15 gatunków, z których każdy charakteryzuje się unikalnymi rozmiarami, wagą i preferencjami dotyczącymi siedlisk.

Antechinus głównie żywią się owadami, takimi jak chrząszcze i larwy, a także pająkami oraz czasem małymi kręgowcami. Są one generalistami pokarmowymi i oportunistycznymi łowcami, co oznacza, że dostosowują swoją dietę do dostępności pokarmu w ich otoczeniu.

Jednym z najbardziej intrygujących aspektów życia Antechinus jest ich rozmnażanie. Samice są synchronicznie monoestralne, co oznacza, że wszystkie wchodzą w ruję w tym samym czasie, podczas gdy samce doświadczają masowej śmiertelności po kopulacji z powodu ekstremalnego stresu fizjologicznego. Okres ciąży różni się w zależności od gatunku, a młode stają się niezależne około 90-100 dni po urodzeniu. Czas trwania sezonu lęgowego również różni się między gatunkami i jest zależny od zmian długości dnia.

Antechinus wykazują również torpor, stan, w którym obniżają swoją temperaturę ciała i tempo metabolizmu, aby zaoszczędzić energię. Jest to szczególnie przydatne do zmniejszenia potrzeb żywieniowych i wodnych podczas okresów odpoczynku. Codzienny torpor jest powszechny i może być wywołany przez niedobór pokarmu lub niskie temperatury.

Niestety, te unikalne torbacze stoją w obliczu licznych zagrożeń, takich jak niszczenie siedlisk, wprowadzenie drapieżników, konkurencja z innymi gatunkami oraz zmienione reżimy pożarowe. Niektóre gatunki, takie jak A. arktos i A. argentus, są nawet wymienione jako zagrożone. Zmiany klimatu stanowią dodatkowe ryzyko, szczególnie dla gatunków wysokogórskich w północnym Queensland.