Kanguroszczur

Woylie, znany również jako bettong szczotkoogonowy, to mały, uroczy torbacz pochodzący z Australii. Ten niewielki ssak należy do rodzaju Bettongia i jest reprezentowany przez dwa podgatunki: B. p. ogilbyi oraz, niestety, wymarłego B. p. penicillata. Woylie został po raz pierwszy opisany naukowo w 1837 roku przez J. E. Graya. Nazwa "woylie" pochodzi z języka Nyungar, co podkreśla jego głębokie korzenie w kulturze australijskiej.

Woylie charakteryzuje się szaro-brązowym futrem oraz rudawym ogonem, osiąga długość od 310 do 380 mm i waży około 1,3 kg. W przeszłości były powszechnym widokiem w południowej Australii, ale ich populacja dramatycznie spadła z powodu różnych zagrożeń. Wprowadzone drapieżniki, takie jak lis rudy i zdziczałe koty, niszczenie siedlisk spowodowane wylesianiem oraz konkurencja ze strony zwierząt pasących się, znacząco przyczyniły się do ich spadku liczebności.

Obrońcy przyrody ciężko pracują, aby uchronić woylie przed zagładą. Wysiłki na rzecz kontrolowania drapieżników i ponownego wprowadzenia woylie do ich dawnych siedlisk przyniosły wzrost populacji pod koniec XX wieku. Jednak na początku XXI wieku nastąpił kolejny spadek. Do 2011 roku populacja woylie na wolności wynosiła mniej niż 5600 osobników, co spowodowało nadanie im statusu krytycznie zagrożonych.

Woylie są zwierzętami nocnymi i mają szczególną słabość do podziemnych grzybów, co czyni je mikofagami. Budują przytulne, kopulste gniazda i wykazują kilka specyficznych zachowań, gdy są zaskoczone. Na wolności woylie żyją zazwyczaj od czterech do sześciu lat i mogą rozmnażać się przez cały rok, jeśli warunki są sprzyjające. Obecnie występują głównie w sanktuariach wolnych od drapieżników i obszarach ochrony, gdzie trwają nieustanne wysiłki na rzecz ich ochrony i zabezpieczenia ich siedlisk.