Krótkonos brązowy

Południowy Bandikut Brązowy, znany również jako quenda w południowo-zachodniej Australii, to uroczy mały torbacz o krótkim nosie. Gatunek ten został po raz pierwszy opisany przez George'a Shawa w 1797 roku i obejmuje kilka podgatunków, jednak najnowsze klasyfikacje uznają tylko jeden istotny podgatunek: I. o. nauticus. Bandikuty te charakteryzują się krępymi sylwetkami i krótkimi pyski, a między samcami a samicami istnieje wyraźna różnica w wielkości, przy czym samce są większe.

Obecnie Południowy Bandikut Brązowy ma ograniczony zasięg, głównie w nadbrzeżnych rejonach południowej Australii. Preferuje siedliska takie jak otwarte lasy, zarośla i wrzosowiska, zwłaszcza te z obfitą roślinnością przyziemną. Te nocne stworzenia są wszystkożerne, żywiąc się owadami, robakami, korzeniami roślin i grzybami. Prowadzą samotniczy tryb życia, utrzymując niepokrywające się terytoria, i komunikują się za pomocą gruczołów zapachowych.

Ich rozmnażanie jest ściśle związane z opadami deszczu, co pozwala na posiadanie do czterech miotów rocznie, z każdego z nich na świat przychodzą dwie do trzech młodych. Młode pozostają w torbie matki przez około 53 dni i są odstawiane od piersi po około 60 dniach. Chociaż IUCN klasyfikuje ten gatunek jako najmniejszej troski, ich liczebność zmniejsza się z powodu fragmentacji siedlisk i drapieżników, takich jak lisy rude i zdziczałe koty.

Trwają działania ochronne, w tym ponowne wprowadzanie tych bandikutów do obszarów, gdzie są chronione przed drapieżnikami. Niestety, Południowy Bandikut Brązowy jest uważany za zagrożony na lądzie stałym i narażony w Australii Południowej.