Northern quoll

Północny niełaz, znany również jako północny kot rodzimy, to mały, mięsożerny torbacz pochodzący z Australii. Należy do rodziny Dasyuridae i jest często uważany za najbardziej charakterystycznego spośród australijskich niełazów. Po raz pierwszy został opisany przez Johna Goulda w 1842 roku. Gatunek ten czasami klasyfikowany był w odrębnym rodzaju Satanellus.

Spośród czterech gatunków australijskich niełazów, północny niełaz jest najmniejszy. Samice są zazwyczaj mniejsze od samców. Ich dieta jest bardzo zróżnicowana i obejmuje bezkręgowce, owoce oraz różne kręgowce. Interesującym faktem dotyczącym północnych niełazów jest to, że samce umierają krótko po kopulacji, pozostawiając samice same do opieki nad potomstwem.

Północne niełazy można znaleźć od Australii Zachodniej aż po południowo-wschodnią Queensland, chociaż ich populacje są rozproszone i nieciągłe. Najlepiej prosperują w skalistych pasmach i otwartych lasach eukaliptusowych. Niestety, IUCN klasyfikuje je jako zagrożone ze względu na kilka czynników, w tym drapieżnictwo przez zdziczałe koty, dingo i lisy, a także niszczenie i fragmentację siedlisk. Rozprzestrzenianie się ropuchy trzcinowej również stanowi znaczący problem.

Ropuchy trzcinowe są szczególnie niebezpieczne dla północnych niełazów, prowadząc do gwałtownych spadków ich populacji tam, gdzie te ropuchy się rozprzestrzeniły. W ramach działań ochronnych przenoszono niełazy na wyspy wolne od ropuch trzcinowych oraz szkolono je, aby unikały tych toksycznych intruzów. Jednak te wysiłki napotykają na wyzwania, takie jak drapieżnictwo przez dingo i utrata naturalnych zachowań antydrapieżnych w izolowanych populacjach niełazów.