Thylacomyidae

Poznaj bilby, znane również jako królikowate bandikuty, fascynujący rodzaj wszystkożernych torbaczy zamieszkujących pustynie. Te urocze stworzenia należą do rzędu Peramelemorphia i charakteryzują się długimi uszami i spiczastymi nosami, dlatego często nazywane są „królikousznymi bandikutami”.

Kiedy Europejczycy po raz pierwszy przybyli do Australii, istniały dwa gatunki bilby. Niestety, mniejszy z nich wyginął w latach 50. XX wieku, pozostawiając tylko większy gatunek, który obecnie jest zagrożony i uznawany za gatunek narażony na wyginięcie.

Nazwa „Macrotis” pochodzi z greki i oznacza „dużouche”, co doskonale opisuje te zwierzęta. Nazwa rodziny, Thylacomyidae, wywodzi się od starej, obecnie nieużywanej nazwy Thylacomys, która oznacza „torbacz mysz”. Słowo „bilby” zostało zapożyczone z języka Aborygenów Yuwaalaraay, gdzie oznacza „długonosy szczur”. Istnieją również różne inne regionalne nazwy dla tych stworzeń.

Bilby są zwierzętami nocnymi i wszystkożernymi, co oznacza, że jedzą różnorodne pokarmy, takie jak owady, nasiona, owoce i małe zwierzęta. Nie muszą pić wody, ponieważ całą potrzebną wilgoć pozyskują z pożywienia. Te zwierzęta są doskonałymi kopaczami, tworząc rozległe systemy nor za pomocą silnych przednich kończyn i pazurów. Co ciekawe, samice bilby mają torby, które otwierają się do tyłu, aby nie zapełniały się ziemią podczas kopania. Mają krótki okres ciąży, trwający zaledwie 12-14 dni.

Wysiłki na rzecz ochrony bilby koncentrują się na ochronie ich siedlisk, hodowli w niewoli, monitorowaniu populacji i ponownym wprowadzaniu ich na wolność. Bilby są poważnie zagrożone utratą siedlisk, konkurencją i drapieżnikami. Niektóre działania reintrodukcyjne zakończyły się sukcesem, a unikalne inicjatywy, takie jak sprzedaż czekoladowych wielkanocnych bilby, pomagają zwiększyć świadomość i zbierać fundusze na ich ochronę.

Bilby mają długą historię ewolucyjną, sięgającą około 15 milionów lat wstecz. Wyewoluowały specjalistyczne cechy, aby przetrwać w pustynnych środowiskach i oddzieliły się od swoich mięsożernych krewnych bandikutów około 20 milionów lat temu. Zapisy kopalne dostarczyły cennych informacji na temat ich ewolucji i adaptacji na przestrzeni czasu.