Fakty o: Walabia bagienna
Walabia bagienna – gatunek ssaka z rodziny kangurowatych, jedyny gatunek z rodzaju walabia.
Wygląd
Długość ciała wynosi 66–84 cm, ogona 66–86 cm, masa 10–20 kg. Samce są większe i cięższe od samic. Ubarwienie od ciemnobrązowego do czarnego, spód jasnożółty do czerwonopomarańczowego. Na policzkach smugi jasnożółte do jasnobrązowych. Koniec ogona często biały. Nogi przednie są krótkie, maja pięć palców zakończonych pazurami. Nogi tylne są potężne, brak palucha, drugi i trzeci palec są małe i zrośnięte, czwarty palec jest najdłuższy, a piąty palec jest średniej długości. Wzór zębowy (3/1 0/0 2/2 4/4) typowy dla wszystkich kangurów.
Występowanie
Wschodnie wybrzeże Australii, od półwyspu Jork do Australii Południowej. Występują także na nowozelandzkiej wyspie Kawau.
Środowisko życia
Obszary zadrzewione o gęstym podszyciu, widne lasy eukaliptusowe z gęstymi trawami i paprociami oraz wilgotnymi miejscami.
Tryb życia
Żeruje nocą. Głównym pokarmem są byliny, rośliny uprawne, a także wiele roślin trujących dla człowieka. Rozmnażają się przez cały rok. Samica ma 4 sutki w dobrze rozwiniętej torbie, ale rodzi zwykle jedno młode. Ciąża trwa około 37 dni, a młode przebywa w torbie około 267 dni. Chociaż z powodu niszczenia gęstego podszytu liczebność Wallabia bicolor zmniejszyła się, ciągle należy do zwierząt pospolitych i szeroko rozpowszechnionych.