Guatemalan Howler Monkey

Gwatemalski wyjec czarny, znany także jako jukatański wyjec czarny, to fascynujący gatunek wyjców, który występuje w Ameryce Środkowej, szczególnie w Belize, Gwatemali oraz na Półwyspie Jukatan w Meksyku. Te małpy bytują w różnych typach lasów i są największe wśród wyjców. Samce są największymi przedstawicielami małp w Ameryce Środkowej. Łatwo je rozpoznać dzięki długiemu, czarnemu futru, chwytnym ogonom i charakterystycznym białym mosznom u samców. Ich dieta składa się głównie z liści i owoców, a jednym z ulubionych drzew jest drzewo chlebowca.

Wyjce te są bardzo towarzyskie i żyją w grupach, które zazwyczaj składają się z jednego lub dwóch dorosłych samców oraz większej liczby samic, z proporcją około 1,3 samic na jednego samca. Typowa grupa liczy od 2 do 10 osobników i przemieszcza się na obszarze od 3 do 25 hektarów. Ich codzienna rutyna obejmuje odpoczynek, jedzenie, przemieszczanie się i socjalizację. Samice gwatemalskich wyjców czarnych osiągają dojrzałość płciową w wieku około czterech lat, podczas gdy samce dojrzewają nieco później, między szóstym a ósmym rokiem życia. Te małpy są aktywne w ciągu dnia (dzienny tryb życia) i większość czasu spędzają na drzewach (arboralne). Często można usłyszeć ich charakterystyczne wycie o świcie i zmierzchu.

Niestety, gwatemalski wyjec czarny jest uznawany za gatunek zagrożony. Zagrażają mu utrata siedlisk, polowania oraz odławianie do handlu zwierzętami domowymi. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) przewiduje znaczny spadek populacji tego gatunku w ciągu najbliższych 30 lat. Należą one do rodziny małp Nowego Świata (Atelidae) i rodzaju Alouatta, i nie mają uznanych podgatunków.

W niektórych obszarach żyją obok wyjca płaszczowego. Obecne ograniczone zasięgi gwatemalskiego wyjca czarnego są uważane za wynik historycznych migracji z Ameryki Południowej do Ameryki Środkowej, po czym później przybywające gatunki wypierały je do ich współczesnych siedlisk.