Skunksik plamisty

Wschodni skunks plamisty to niewielki, przypominający łasicę gatunek skunksa, występujący w Ameryce Północnej, szczególnie we wschodnich Stanach Zjednoczonych, a także na niewielkich obszarach Kanady i Meksyku. W porównaniu do bardziej znanego skunksa pręgowanego, wschodni skunks plamisty ma cztery przerywane pręgi na grzbiecie, które nadają mu charakterystyczny "plamisty" wygląd, oraz białą plamkę na czole. Samce są zazwyczaj większe od samic, mierzą od 35 do 68,8 cm długości i ważą od 0,2 do 1,8 kg.

Te skunksy są dość aktywne i mają podobnych drapieżników jak inne gatunki skunksów. Czasami dzielą nory na zimę i mają zdolność wspinania się na drzewa w poszukiwaniu schronienia. Preferują siedliska takie jak obrzeża lasów, prerie trawiaste oraz obszary z występami skalnymi i kępami krzewów.

Wschodnie skunksy plamiste charakteryzują się gęstym, czarnym futrem ozdobionym 4 do 6 przerwanymi białymi pręgami, tworzącymi wzór ostrzegawczy, który zniechęca drapieżniki. Dorosłe osobniki zazwyczaj mierzą od 35 do 45 cm długości i ważą od 400 do 965 gramów.

Te stworzenia są skryte i nocne, bardziej aktywne podczas chłodnych, suchych nocy. Wykazują kilka unikalnych zachowań, takich jak stawanie na przednich łapach przed spryskaniem drapieżników i tupanie nogami jako sygnał ostrzegawczy. Rozmnażają się na wiosnę, a samice rodzą 4–5 młodych po okresie ciąży trwającym około 12 tygodni.

Niestety, populacja wschodnich skunksów plamistych gwałtownie spadła w niektórych stanach. Spadek ten może być spowodowany czynnikami takimi jak stosowanie pestycydów, nowoczesne techniki rolnicze, nadmierne odławianie i utrata siedlisk. Podczas gdy kiedyś były powszechne na terenach rolniczych, teraz stały się rzadkie w wielu obszarach. Wysiłki na rzecz ochrony są niezbędne, aby chronić ten gatunek, który zanika w niektórych częściach wschodnich Stanów Zjednoczonych, ale nadal pozostaje powszechny na południowej Florydzie.