Fakty o: Urocjon wirginijski
Urocjon wirginijski, lis wirginijski – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych. Żyje samotnie, czasami w wieloletnich związkach. Zamieszkuje własne terytoria, które zaznacza zapachem. Prowadzi przeważnie nocny tryb życia. Często jest mylony z kojotem. Dożywa około 8 lat; w niewoli dożywa 15.
Budowa i wygląd zewnętrzny
Jest to średniej wielkości lis o szaro cętkowanym futrze, z jaśniejszą spodnią częścią ciała, z głową w kolorze rdzawym z białymi plamkami; podszerstek ma barwę rdzawoczerwoną. Ma duże uszy, wąski pysk, długi i gęsto owłosiony, puszysty ogon z czarną pręgą na wierzchu. Charakteryzuje się długością ciała 42-68 cm, ogona ponad 30 cm, wysokością w kłębie ponad 40 cm, a ciężarem ponad 4 kg. Nogi krótkie i mocne. Posiada pazury ostrzejsze i bardziej zakrzywione od innych psowatych. Często wspina się na drzewa, których korony są dla niego doskonałą kryjówką. Jest on jedynym - obok jenota - gatunkiem psowatych, który potrafi tego dokonywać.
Pożywienie
Jest zwierzęciem wszystkożernym, jednak przeważnie żywi się pokarmem zwierzęcym. Umiejętność wspinaczki po drzewach przydaje mu się podczas zdobywania jagód i innych owoców. Ze zwierząt poluje (zazwyczaj w nocy) na niewielkie ptaki, myszy i inne gryzonie. Z nadmiaru zdobytego pożywienia robi zapasy w postaci podziemnego schowka, który potrafi wyczuć już z odległości 3 metrów. Dzięki wspaniałemu zmysłowi powonienia wyczuje niekiedy zagrzebane w ziemi na kilka centymetrów jaja, które także stanowią część jego diety.
Rozmnażanie
Na kilka dni przed porodem samica wypędza samca z legowiska, jednak powraca on kilka dni po porodzie i dostarcza pożywienia potomstwu i samicy. Okres rozrodu od sierpnia do września, ciąża trwa 53-58 dni, samica rodzi zwykle 3-6 szczeniąt. Młode ważą około 80g i rodzą się z czarną sierścią. Przez pierwsze dni życia potomstwo jest ślepe i zdane na opiekę osobników dorosłych. Po około sześciu tygodniach młode lisy są już zostawiane same na czas polowania. Opieka nad potomstwem trwa około 5 miesięcy.
Występowanie i ochrona
Zamieszkuje Amerykę Środkową oraz strefę ciepłą i umiarkowaną Ameryki Północnej.
Gatunek nie jest jeszcze zagrożony, chociaż w latach 1977-1978 liczbę zabitych osobników szacuje się na około 270 tysięcy. Lis wirginijski jest często uciążliwy dla rolników lub ginie w pułapkach przeznaczonych na inne drapieżniki. Niejednokrotnie jest łowiony dla futra.
Podgatunki
Wyróżnia się szesnaście podgatunków lisa wirginijskiego:
- U. cinereoargenteus borealis Merriam, 1903
- U. cinereoargenteus californicus Mearns, 1897
- U. cinereoargenteus cinereoargenteus (Schreber, 1775)
- U. cinereoargenteus costaricensis Goodwin, 1938
- U. cinereoargenteus floridanus Rhoads, 1895
- U. cinereoargenteus fraterculus Elliot, 1896
- U. cinereoargenteus furvus G. M. Allen & Barbour, 1923
- U. cinereoargenteus guatemalae Miller, 1899
- U. cinereoargenteus madrensis Burt & Hooper, 1941
- U. cinereoargenteus nigrirostris (Lichtenstein, 1850)
- U. cinereoargenteus ocythous Bangs, 1899
- U. cinereoargenteus orinomus Goldman, 1938
- U. cinereoargenteus peninsularis Huey, 1928
- U. cinereoargenteus scottii Mearns, 1891
- U. cinereoargenteus townsendi Merriam, 1899
- U. cinereoargenteus venezuelae J. A. Allen, 1911
Meksyk