Qurabiya

Qurabiya to pyszne, kruche ciasteczko, często przygotowywane z mielonych migdałów, które jest popularne w wielu krajach byłego Imperium Osmańskiego. Jeśli jesteś miłośnikiem ciastek, z pewnością zafascynuje Cię bogata historia i różnorodność regionalnych wariacji tego wspaniałego wypieku!

Historia tych ciastek sięga aż VII wieku w Persji. Co ciekawe, podobne, kruche ciastko, choć bez migdałów, zostało wspomniane w arabskiej książce kucharskiej z X wieku, "Kitab al-Tabikh". W XV wieku termin „kurabiye” pojawił się w kuchni osmańskiej. Istnieją pewne spory co do jego dokładnego pochodzenia, z sugerowanymi korzeniami w tradycjach tureckich, arabskich i perskich.

Jak różne regiony nadają swojemu qurabiya unikalny charakter? Oto smakowita podróż:

- Iran (Tabriz): Tutaj ciastko przygotowywane jest z mąki migdałowej, cukru, białka jaj, wanilii, margaryny i pistacji. Często podawane jest z herbatą, a miejscowi umieszczają je na filiżance herbaty, aby zmiękło przed spożyciem.

- Maroko i Maghreb: Znane jako „ghoriba” w tych regionach, te ciasteczka zawierają semolinę, co nadaje im unikalną chrupkość.

- Grecja: Greckie „kourabiedes” to lekkie, kruche ciasteczka z migdałami, czasami aromatyzowane brandy, wanilią, mastiką lub wodą różaną. Są ulubieńcem świątecznym, zwłaszcza w okresie Bożego Narodzenia i podczas chrztów.

- Bułgaria: W Bułgarii „kurabii” to popularne świąteczne przysmaki. Wariacje, takie jak „maslenki”, są często posypywane cukrem pudrem dla dodatkowej słodyczy.

- Turcja: W Turcji termin „kurabiye” obejmuje różne rodzaje ciastek, w tym lokalne przysmaki, takie jak „acıbadem kurabiyesi” (ciastka migdałowe) i „un kurabiyesi” (ciastka z mąki).

Podróż qurabiya przez wieki i różne regiony doprowadziła do wspaniałej różnorodności smaków i tradycji. Niezależnie od tego, czy wolisz je miękkie, chrupiące, czy aromatyzowane egzotycznymi przyprawami, istnieje wersja qurabiya, która zadowoli każdego smakosza!