Ajwar

Ajvar to ceniony sos w Europie Południowo-Wschodniej, głównie przygotowywany z czerwonych papryk i oleju. Można go znaleźć w kuchniach Serbii, Bośni, Bułgarii, Chorwacji, Macedonii Północnej, Czarnogóry, Albanii i, w mniejszym stopniu, Słowenii. Pierwotnie nazywany "serbską sałatką" lub "warzywnym kawiorem serbskim", ajvar zyskał popularność w Jugosławii po II wojnie światowej i nadal jest ulubieńcem w regionie.

Przygotowanie domowego ajvaru zazwyczaj polega na pieczeniu lub gotowaniu papryk. Ostrość może się różnić w zależności od użytych papryk, co sprawia, że może być zarówno słodki, jak i pikantny. Ajvar można spożywać rozsmarowany na chlebie lub jako dodatek do innych potraw. Istnieją również wariacje, takie jak pindjur, który zawiera pomidory, oraz malidzano, który zawiera bakłażan.

Nazwa "ajvar" pochodzi od tureckiego słowa "havyar", oznaczającego "solone ikry, kawior". Został wprowadzony do restauracji w Belgradzie jako substytut kawioru z powodu sporów pracowniczych, które wpłynęły na produkcję kawioru pod koniec XIX wieku. Zarówno Macedonia Północna, jak i Serbia twierdzą, że są miejscem pochodzenia ajvaru.

Przygotowanie ajvaru to pracochłonny proces. Obejmuje pieczenie papryk, obieranie ich i gotowanie z olejem, solą i czasami octem. Zazwyczaj jest to wykonywane jesienią, gdy papryki są najobfitsze. Jest to aktywność wspólnotowa, podczas której rodziny lub sąsiedzi zbierają się, aby przygotować i zakonserwować ajvar w szklanych słoikach na nadchodzący rok.

Ajvar jest produkowany w różnych krajach, a sama Serbia zgłasza roczną produkcję na poziomie 640 ton. Jest uważany za "zimnicę" lub jedzenie zimowe, wraz z innymi konserwowanymi produktami, takimi jak kiszone papryki chili i pomidory.