Ablepharus

Ablepharus, znane jako jaszczurki wężookie, to fascynujący rodzaj niewielkich, błyszczących gadów. Te jaszczurki zawdzięczają swoją nazwę wężowemu wyglądowi, wynikającemu z braku ruchomych powiek, co uniemożliwia im mruganie. Ich smukłe ciała są brązowe, z wyraźnym ciemnym pasem biegnącym wzdłuż grzbietu.

Najczęściej można je spotkać na suchych polach i pagórkowatych terenach, zwykle wśród skalistych miejsc pokrytych ściółką liściową. Najbardziej aktywne są o zmierzchu, a ich dieta składa się z małych owadów i mięczaków.

Jaszczurka wężooka ma szeroki zasięg występowania, obejmujący południową Europę, północną Afrykę oraz część Azji Południowo-Wschodniej. Są drapieżnikami oportunistycznymi, co oznacza, że nie są wybredne i jedzą stawonogi, mięczaki, a nawet małe ślimaki. W naturalnym środowisku ich życie trwa przeciętnie około dwóch i pół roku, natomiast w warunkach hodowlanych mogą dożywać nawet trzech i pół roku.

Samice Ablepharus składają od dwóch do czterech jaj, które wykluwają się po około dziewięciu tygodniach. Młode jaszczurki osiągają dojrzałość płciową w ciągu około dwóch lat.

W obrębie rodzaju Ablepharus zidentyfikowano dziesięć gatunków: A. bivittatus, A. budaki, A. chernovi, A. darvazi, A. deserti, A. grayanus, A. kitaibelii, A. lindbergi, A. pannonicus i A. rueppellii. Te gatunki są rozprzestrzenione w Azji Centralnej, Europie i na Bliskim Wschodzie, przy czym każdy z nich unikatowo przystosowuje się do swojego środowiska.