Amfitryta lamparcia

Występowanie

Gatunek występujący w okołobiegunowej strefie dryfującego lodu na północ od wybrzeży Antarktydy.

Taksonomia

Takson po raz pierwszy opisał francuski zoolog Henri Marie Ducrotay de Blainville w 1820 roku, nadając mu nazwę Phoca leptonyx. Jako miejsce typowe autor wskazał Falklandy (fr. „des environs des îles Falckland ou Malouines”). Jedyny przedstawiciel rodzaju amfitryta (Hydrurga), opisanego przez Johannesa Gistela w 1848 roku.

Etymologia

Nazwa rodzajowa: gr. ὑδρο- hudro- – wodny-, od ὑδωρ hudōr, ὑδατος hudatos – woda; εργω ergō – pracować. Epitet gatunkowy: gr. λεπτος leptos – delikatny, smukły; ονυξ onux, ονυχος onukhos – pazur.

Charakterystyka

Długość ciała samców 250–320 cm, samic 241–338 cm; masa ciała samców 200–455 kg, samic 225–590 kg. Samice są zwykle większe od samców. Jego sierść nie ma podściółki puchowej i jest rzadka. Głowa jest dłuższa niż u innych fokowatych. Amfitryta lamparcia ma wąską, ale stosunkową masywną głowę, z szerokimi i długimi szczękami w których znajdują się mocne kły i przedtrzonowce. Zamieszkuje wody Antarktyki w strefie lodu dryfującego oraz południową część Oceanu Indyjskiego w rejonie Wysp Kerguelena. Żywi się najczęściej młodymi pingwinami, jako jedyny przedstawiciel fokowatych żywi się też innymi fokowatymi, a ryby są tylko uzupełnieniem jego diety. Jest szybki, zwinny i dobrze przystosowany do polowania - ma kły i siekacze ukształtowane do chwytania i rozdzierania zdobyczy, a zęby trzonowe dobre do przytrzymywania i cięcia ze względu na ich ostre krawędzie, trzonowce mają też zazębiające się guzki służące do odcedzania kryla. Żyje samotniczo, oprócz okresu rozrodu, kiedy tworzy stada. Dojrzałość płciową osiąga w wieku około 5 lat, żyje do 20 lat. Samica rodzi zazwyczaj 1 młode, a ciąża trwa od 8 do 12 miesięcy.