Jaszczurka zielona

Europejska jaszczurka zielona to fascynujący gad, występujący w umiarkowanych strefach Europy, od Słowenii aż po Turcję i Ukrainę. Można ją zobaczyć, jak wygrzewa się na nasłonecznionych kamieniach lub trawnikach, bądź kryje się wśród krzewów.

Naukowcy nie są zgodni, czy Lacerta viridis i Lacerta bilineata to naprawdę odrębne gatunki. Badania genetyczne sugerują, że może tak być. Te jaszczurki mogą dorastać do 15 cm długości ciała, nie licząc ogona, który jest dwukrotnie dłuższy niż ciało. Co ciekawe, mogą odrzucać swoje ogony, aby uciec przed drapieżnikami.

Samce europejskiej jaszczurki zielonej można rozpoznać po większych głowach i zielonym ubarwieniu z plamkami. Samice zaś są smuklejsze i mają bardziej jednolite ubarwienie. Gatunek ten pochodzi z południowo-wschodniej Europy, od południowych Niemiec po zachodnią Turcję, ale został również wprowadzony do takich krajów jak Stany Zjednoczone i Wielka Brytania. Mogą żyć na wysokościach do 2200 metrów i preferują siedliska z gęstą roślinnością krzewiastą, lasy, żywopłoty i zarośla jeżyn.

Pod względem diety, europejska jaszczurka zielona jest mało wybredna. Żywi się owadami, małymi bezkręgowcami, owocami, jajami ptaków, a nawet małymi ssakami. Wiosną samice składają od 6 do 20 jaj, które wykluwają się po 2 do 4 miesiącach. Młode jaszczurki szybko dorastają, osiągając dojrzałość w ciągu zaledwie roku.

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) klasyfikuje europejską jaszczurkę zieloną jako gatunek "najmniejszej troski" ze względu na jej szeroki zasięg i zdolność do adaptacji. Chociaż nie ma wielu poważnych zagrożeń dla ich populacji, stosowanie pestycydów w Turcji może stanowić problem.