Gazela piaskowa

Gazela pustynna, znana również jako gazela smukłoroga, gazela piaskowa lub gazela Lodera, to niezwykłe stworzenie doskonale przystosowane do życia na pustyni. Dzięki swojej jasnej sierści i długim, smukłym rogom wyróżnia się jako gatunek zagrożony wyginięciem, z mniej niż 2500 osobnikami pozostającymi na wolności. Te gazele można spotkać w Algierii, Czadzie, Egipcie, Libii i Sudanie.

Nazwa „rhim” pochodzi z algierskiego arabskiego, natomiast w Tunezji i Egipcie nazywana jest „ghazal abiad”, co oznacza „biała gazela”. Gazela pustynna została po raz pierwszy opisana przez Frédérica Cuviera w 1842 roku, a później została ponownie odkryta przez Edmunda Gilesa Lodera. W związku z tym jest również znana pod synonimem Gazella loderi i powszechnie nazywana gazelą Lodera.

Znana jako najjaśniejsza spośród gazeli, gazela pustynna ma górną część ciała w kolorze kremowym lub piaskowym, z białymi lub jasnopiaskowymi kończynami i dolną częścią ciała. Samce mają smukłe, lekko wygięte w kształcie litery S rogi, podczas gdy samice mają cieńsze, lżejsze i niemal proste rogi. Doskonale radzą sobie w surowych warunkach centralnej Sahary, zamieszkując wydmy, depresje i skaliste obszary.

Od początku lat 70. XX wieku gazela pustynna jest zagrożona wyginięciem, stojąc w obliczu poważnych zagrożeń ze strony polowań dla sportu, mięsa lub rogów, a także kłusownictwa, utraty siedlisk i zakłóceń ze strony ludzi. Wysiłki na rzecz ochrony są kluczowe, ponieważ w naturze może pozostać tylko od 300 do 600 dojrzałych osobników, co nadaje jej status „zagrożonego” według Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody (IUCN).

W uznaniu jej znaczenia, Libijska Generalna Spółka Poczt i Telekomunikacji we współpracy ze Światowym Funduszem na rzecz Przyrody (WWF) wydała serię znaczków pocztowych przedstawiających gazelę pustynną (Gazella leptoceros) 1 lutego 1987 roku.