Legwan morski

Morska iguana, znana również jako iguana słonowodna, jest unikalnym gatunkiem występującym wyłącznie na Wyspach Galapagos. Te niezwykłe gady przystosowały się do życia w morzu, gdzie żywią się głównie glonami. Choć na lądzie mogą sprawiać wrażenie niezgrabnych, są wprawnymi nurkami i pływakami.

Po raz pierwszy opisane w 1825 roku przez Thomasa Bella, morskie iguany są jedynymi przedstawicielami rodzaju Amblyrhynchus. Naukowcy uważają, że morskie iguany i iguany lądowe mają wspólnego przodka, który rozdzielił się na oba gatunki miliony lat temu. Występuje kilka podgatunków morskich iguan, z których każdy jest specyficznie przystosowany do wyspy, na której żyje.

Morskie iguany charakteryzują się ciemnym, niemal czarnym ubarwieniem. Samce i samice różnią się cechami fizycznymi, takimi jak długość kolców i wielkość głowy. W zależności od wyspy, ich ubarwienie może się różnić, a samce przybierają bardziej jaskrawe barwy w sezonie godowym.

Te gady wykazują fascynujące zachowania, zwłaszcza w kontekście rozmnażania, żerowania i regulacji temperatury ciała. Duże samce bronią terytoriów i uczestniczą w rytualnych walkach w sezonie godowym, podczas gdy samice składają i pilnują jaj. Ich dieta składa się głównie z glonów, chociaż niektóre populacje spożywają również inne rośliny i drobne zwierzęta. Ewoluowały u nich różne adaptacje fizjologiczne, które pozwalają im na nurkowanie i żerowanie w zimnych wodach Galapagos.

Niestety, morskie iguany są uznawane za gatunek zagrożony wyginięciem, ze względu na zagrożenia takie jak zjawisko El Niño, wprowadzone drapieżniki, utrata siedlisk i działalność człowieka. Prowadzone są liczne działania mające na celu ochronę tych unikalnych stworzeń, w tym przepisy prawne, usuwanie gatunków inwazyjnych oraz programy monitorujące. Badania nad ich fizjologią i poziomem stresu dostarczają cennych informacji na temat ich zdrowia i wspierają inicjatywy ochronne.