Pierogi karelskie

Historia

Pierogi karelskie rozprzestrzeniły się w XVII w. na terenie dzisiejszej południowej Finlandii, a z czasem na obszarze całego kraju i Szwecji. Pierwsza pisemna wzmianka o pierogach pochodzi z 1686 roku.

Opis

Pieróg karelski to rodzaj otwartego od góry płaskiego pieroga o eliptycznym kształcie i długości od 7 do 20 cm. Pieróg składa się z dwóch warstw: cienkiej warstwy spodniej z ciasta z mąki żytniej lub pszennej (warstwa spodnia stanowi ok. 1/3 pieroga) oraz wierzchniej - nadzienia wykonanego z purée ziemniaczanego, gotowanego jęczmienia lub ryżu lub też z ugotowanych warzyw (marchwi, rzepy lub duszonej kapusty) albo gotowanych grzybów (nadzienie stanowi ok. 2/3 pieroga).

Przygotowanie pierogów karelskich rozpoczyna się od wykonania nadzienia, następnie przygotowuje się ciasto z mąki żytniej lub pszennej, wody i soli, które rozwałkowywane jest na cieniutkie spody o eliptycznym kształcie. Na środek nakładane jest nadzienie, po czym krawędzie ciasta są zawijane i dociskane.

Pierogi piecze się przez 15–20 minut w piekarniku nagrzanym do ok. 250–300°C. Pierogi często smaruje się po upieczeniu lub podgrzaniu masłem, olejem lub wodą z mlekiem.

Podaje się je na gorąco, często z munavoi – smarowidłem wykonanym z masła z drobno posiekanym jajkiem.

W 2007 w głosowaniu na fińskie danie narodowe zorganizowanym przez gazetę „Iltalehti” pierogi karelskie zajęły trzecie miejsce, otrzymując 12,14% głosów. W 2016 w podobnym głosowaniu zorganizowanym przez Suomalaisen ruokakulttuurin edistämissäätiö ELO pierogi karelskie ponownie zajęły trzecie miejsce, otrzymując 6 679 głosów (17,6%).

3 grudnia 2008 roku pierogi karelskie zostały wpisane do unijnego rejestru jako fińska „Gwarantowana tradycyjna specjalność” (GTS).