Kodeks Hammurabiego

Kodeks Hammurabiego jest jednym z najstarszych i najważniejszych zbiorów praw, jakie kiedykolwiek odkryto, datowanym na około 1754 rok p.n.e. w starożytnym Babilonie. Ten obszerny kodeks został ustanowiony przez Hammurabiego, szóstego króla Babilonu, i składa się z 282 przepisów, które regulują różne aspekty życia codziennego oraz wymiaru sprawiedliwości.

Odkryty przez archeologów w 1901 roku, Kodeks Hammurabiego jest zapisany w języku akadyjskim na kamiennej steli. Prawa są starannie zorganizowane w 44 kolumnach i 28 paragrafach, przy czym wiele z nich opiera się na zasadzie "oko za oko". Kodeks ten został stworzony, aby promować sprawiedliwość, chronić najsłabszych i zapewnić porządek społeczny w Babilonie.

Należy jednak zauważyć, że kodeks nie był całkowicie egalitarny. Zawierał uprzedzenia i przewidywał różne kary w zależności od klasy społecznej i płci. Społeczeństwo babilońskie było podzielone na trzy główne klasy: właścicieli majątków, ludzi wyzwolonych i niewolników. Kary za przestępstwa znacznie różniły się w zależności od statusu społecznego zarówno sprawcy, jak i ofiary.

Pomimo tych nierówności, Kodeks Hammurabiego jest ceniony za swoje zaawansowanie w kwestiach prawnych i sądowych. Obejmował szeroki zakres problemów, takich jak oszczerstwo, oszustwo, niewolnictwo, obowiązki pracowników, kradzież, handel, odpowiedzialność, rozwód, cudzołóstwo i krzywoprzysięstwo. Co istotne, wprowadził również zasadę domniemania niewinności i pozwalał obu stronom konfliktu na przedstawienie dowodów.

Interesujące jest także to, że różne kopie fragmentów kodeksu zostały znalezione na glinianych tabliczkach, niektóre z nich mogą być starsze niż słynna kamienna stela. Kodeks Hammurabiego miał trwały wpływ na późniejsze systemy prawne i służył jako wczesny model dla organizacji rządów oraz reguł społecznych.