Fokowąs brodaty

Foka brodata, nazywana również foką kwadratową, to średniej wielkości ssak morski zamieszkujący Ocean Arktyczny. Rozpoznawalna dzięki masywnym szczękom i unikalnym wąsom, jest największym przedstawicielem północnych fokowatych i należy do rodziny Phocidae. Wykazuje cechy obu podrodzin, Phocinae i Monachinae. Foki brodate charakteryzują się kwadratowymi przednimi płetwami, grubymi szczecinkami na pyskach oraz szarobrązowym ubarwieniem.

Te foki polują głównie na dnie oceanu, żywiąc się małżami, kałamarnicami i rybami. Ich wąsy pełnią funkcję czułych receptorów, pomagając im w lokalizacji zdobyczy. Foki brodate stanowią ważne źródło pożywienia dla niedźwiedzi polarnych i Inuitów.

Foki brodate rodzą wiosną, a ich młode osiągają dojrzałość płciową między piątym a szóstym rokiem życia. Stosują strategię reprodukcyjną zwaną opóźnioną implantacją, w której zapłodnione jajo nie zagnieżdża się w macicy przez dwa miesiące po zapłodnieniu, co prowadzi do dziewięciomiesięcznej ciąży. Te foki mogą żyć do 31 lat i mają naturalnych drapieżników, takich jak niedźwiedzie polarne, orki i morsy.

Jednym z fascynujących aspektów fok brodatych są ich wokalizacje. Komunikują się za pomocą charakterystycznych tryli i jęków, zwłaszcza w okresie godowym. Chociaż IUCN klasyfikuje je obecnie jako gatunek "najmniejszej troski", foki brodate są zagrożone zmianami klimatycznymi, utratą lodu morskiego, przyłowem oraz polowaniami. Ich status ochronny jest ściśle monitorowany.

Istnieją dwa uznane podgatunki fok brodatych: Erignathus barbatus barbatus i Erignathus barbatus nauticus. Skamieniałości sugerują, że foki brodate istnieją od wczesnego do środkowego plejstocenu. Badania ewolucyjne umieszczają je zdecydowanie w rodzinie Phocidae, z niektórymi hipotezami sugerującymi bliskie pokrewieństwo z innymi gatunkami fok. Badania nad ich wokalizacjami wykazały różnice między populacjami, co wspiera istnienie tych podgatunków.