Narwal jednozębny

Narwal jednozębny, narwal – gatunek ssaka z rodziny narwalowatych żyjący w wodach strefy arktycznej. Jego cechą charakterystyczną jest pojedynczy, spiralnie skręcony górny lewy kieł. Może dorastać u samców nawet do 3 m długości. Kły samic są krótsze, bardziej proste i gładkie. Niektóre samce mają dwa kły. Przypuszczalnie funkcją kła jest rozbijanie pokrywy lodowej w celu zaczerpnięcia powietrza, jednakże wyniki ostatnich badań naukowych każą przypuszczać, iż o wiele istotniejsza jest funkcja sensoryczna kła – przebiega w nim bowiem ok. 10 mln włókien nerwowych umożliwiających narwalowi odczuwanie zmian temperatury, ciśnienia i stężenia różnych związków chemicznych w otaczającej go wodzie. Ułatwia to narwalom polowanie na ryby i odczuwanie stopnia zasolenia akwenu, w którym się znajdują. Kieł może też przydawać się jako oręż w okresie godowym. Czasem służy do rytualnych demonstracji siły. Spośród wszystkich waleni narwal posuwa się najdalej na północ. Ich sezonowe wędrówki z północy na południe są określane granicą paku lodowego. Nierzadko spotkać je można na południe od koła polarnego.

Dla komercyjnego wielorybnictwa polowanie na małe narwale już dawno stało się nieopłacalne, dlatego silnie zredukowane pogłowie szybko się odradza. Obecnie ocenia się ich populację na ok. 80 000 osobników. Jedynie Inuici polują jeszcze na te zwierzęta – nie tylko dla kłów, ale przede wszystkim dla jadalnej skóry, bogatej w składniki odżywcze.