Narwal jednozębny

Narwal, czasami nazywany narwałem, to fascynujący, średniej wielkości wieloryb, który pływa w chłodnych wodach Arktyki wokół Grenlandii, Kanady i Rosji. Są łatwe do rozpoznania dzięki swojemu długiemu, spiralnemu ciosowi, który jest w rzeczywistości wydłużonym kłem wystającym z ich górnej lewej szczęki. Narwale należą do rodziny Monodontidae, którą dzielą z białuchami. W przeciwieństwie do wielu innych wielorybów, narwale nie mają płetwy grzbietowej. Komunikują się za pomocą serii kliknięć, gwizdów i stuknięć.

Te unikalne stworzenia mają sezonową dietę. Zimą nurkują głęboko pod grubym lodem, aby polować na płastugi i inne denne stworzenia. Latem zmieniają dietę i żywią się dorszem arktycznym oraz halibutem grenlandzkim. Narwale to imponujący nurkowie, a samce potrafią osiągać głębokości do 1500 metrów. Mogą żyć nawet do 50 lat, ale grożą im takie niebezpieczeństwa jak uwięzienie pod lodem morskim, ataki orki oraz polowania przez rdzenną ludność na mięso i kość słoniową.

Cios narwala to jego najbardziej uderzająca cecha. Samce zazwyczaj mają ten długi, skręcony cios, którego używają do różnych celów, w tym do komunikacji i być może ogłuszania ofiar. Samice również mogą mieć cios, ale zazwyczaj jest on mniejszy i mniej widoczny. Naukowcy od dawna są zaintrygowani ciosem narwala, a niektóre teorie sugerują, że może on pełnić funkcję narządu zmysłowego.

Narwale są zwierzętami społecznymi, często migrującymi w grupach i zmieniającymi miejsca zamieszkania w zależności od pory roku. Mają specjalistyczną dietę, a latem znane są z intensywnych nawyków żywieniowych oraz głębokich nurkowań zimą. Ich komunikacja obejmuje mieszankę wokalizacji, w tym kliknięcia, gwizdy i stukania.

Ekologiści są zaniepokojeni losem narwali z powodu zmiany klimatu, polowań i zakłóceń siedlisk. Szacunki populacji są różne, ale gatunek ten jest obecnie uznawany za "bliski zagrożenia" przez IUCN. Historycznie narwale były celem polowań dla ich ciosów, mięsa i tłuszczu. Pojawiły się także w legendach kulturowych i literaturze, z wzmiankami w klasycznych dziełach takich autorów jak Jules Verne i Herman Melville.