Zając polarny

Zając polarny to niezwykłe stworzenie, doskonale przystosowane do życia w mroźnej tundrze Arktyki. Dzięki swoim unikalnym cechom, takim jak krótsze uszy i kończyny, mały nos oraz gruba warstwa futra, zając polarny potrafi wytrzymać ekstremalne zimno. Posiada nawet sprytną zdolność kopania nor w ziemi lub pod śniegiem, aby zachować ciepło. Chociaż mogą wydawać się podobne do królików, zające polarne to zupełnie inna kategoria, zdolna do osiągania prędkości do 60 kilometrów na godzinę!

Zające polarne należą do największych przedstawicieli rodziny zajęczaków, mierzą od 43 do 70 cm długości i ważą od 2,5 do 7 kg. Można je spotkać na północnych krańcach Grenlandii, na kanadyjskich wyspach arktycznych, w północnej Kanadzie, Labradorze oraz Nowej Fundlandii.

Jednym z ciekawych sposobów przetrwania tych zwierząt w tundrze jest zmiana koloru futra w zależności od pory roku. Latem futro zmienia barwę na brązową lub szarą, a zimą staje się białe, co zapewnia doskonałe maskowanie się w śniegu. Ich dieta składa się głównie z roślin drzewiastych, na przykład wierzby, ale są również roślinożerne i żywią się porostami, mchami, a niekiedy nawet mięsem.

Jeśli chodzi o życie rodzinne, zające polarne rodzą młode zwane leveretami i żyją zazwyczaj od trzech do pięciu lat na wolności. Muszą jednak stawić czoła zagrożeniom ze strony drapieżników, takich jak lisy polarne, wilki, rysie, łasice oraz ptaki drapieżne, takie jak sowy śnieżne i sokoły wędrowne. Dodatkowo, muszą radzić sobie z pasożytami, takimi jak pierwotniaki, nicienie, wszy i pchły.