Wrona antylska

Białoszyi kruk wyróżnia się jako największy spośród czterech gatunków kruków występujących na Karaibach. Dzieli wiele cech fizycznych ze swoimi bliskimi krewniakami – krukiem kubańskim i krukiem jamajskim, podczas gdy kruk palmowy zdaje się być późniejszym przybyszem i przypomina kruka rybołowa z Ameryki Północnej oraz dwa gatunki z Meksyku.

Ten potężny ptak zamieszkuje wyspę Hispaniola, obejmującą Haiti i Dominikanę. Dawniej występował również na Portoryko, jednakże wylesianie i polowania spowodowały jego wyginięcie w tym rejonie. Białoszyi kruk preferuje zarówno nizinne, jak i górskie lasy, ale w przeciwieństwie do kruka kubańskiego nie przystosowuje się dobrze do terenów rolniczych. To niezwykły widok, gdy szybuje wysoko nad koronami drzew, często wykorzystując prądy powietrzne.

Pod względem rozmiaru, białoszyi kruk jest największy spośród karaibskich kruków, osiągając około 42-46 centymetrów długości. Prezentuje elegancki, czarny wygląd z niebieskawo-fioletowym połyskiem, delikatnie zakrzywiony czarny dziób, wyraziste karmazynowe oczy oraz czarne nogi i stopy.

Dieta kruka składa się głównie z owoców, ale obejmuje również bezkręgowce oraz małe kręgowce, takie jak ropuchy i młode ptaki. Choć niewiele wiadomo o ich zwyczajach lęgowych, wiadomo, że budują samotne gniazda wysoko na drzewach.

To, co naprawdę wyróżnia białoszyjego kruka, to jego unikalny głos. W przeciwieństwie do typowych kruków, ma on papuzie wołanie, które łączy płynne bulgotanie, skrzeczenie i gaworzenie, z zarówno słodkimi, jak i ostrymi tonami przypominającymi pospolitego kruka.