Monasterio de Santa Clara, Medina de Pomar

Klasztor Santa Clara to zespół sakralno-monumentalny znajdujący się w mieście Medina de Pomar. Znajduje się na południu miasta, obok starego szpitala Vera Cruz i w pobliżu Pustelni San Millán. Mieści się tu kościół, panteon rodziny Velasco i Muzeum Konstabli. Do dyspozycji gości jest także gościnny pensjonat i sale konferencyjne. W ciągu siedmiu wieków istnienia zamieszkiwała go wspólnota klarysek, oddająca się pracy i modlitwie.

HistoriaZałożyli ją Sancho Sánchez de Velasco i jego żona Doña Sancha García, zgodnie z aktem nadanym w Baeza 11 stycznia 1313 r. Nakazali także, aby klasztorem zarządzały "dwadzieścia cztery duennas de velo prieto", tj. dwadzieścia cztery zakonnice w czarnych welonach, których liczba została później zwiększona do trzydziestu, zgodnie z wolą Doña Sancha, zmarłej w 1321 r. Jej mąż, zmarły w 1315 r. był pierwszym członkiem rodziny Velasco, który został tam pochowany. Na przestrzeni wieków pochowano tu wszystkich członków rodziny Velasco, z wyjątkiem pierwszego konstabla. Po odnowieniu prezbiterium w XVII wieku szczątki usunięto z krypty i umieszczono w ścianach.

W dniu 2 kwietnia 1992 r. został uznany za dobro kultury w kategorii zabytku. W 2013 r. obchodzono 7. rocznicę powstania muzeum, w tym samym roku przebudowano i otwarto nowe pomieszczenia muzealne. W 2017 r. oddano do użytku pomieszczenia dawnego Hospital de la Vera Cruz, które przekształcono w pensjonat.

KościółKościół pod wezwaniem Świętej Klary jest jednym z najważniejszych pomieszczeń w klasztorze. Ma jedną nawę i jest podzielona na kaplice boczne. Chociaż jest to budowla gotycka z XIV wieku, w późniejszych rozbudowach można dostrzec inne style.

W ołtarzu głównym znajdują się trzy pozłacane ołtarze w stylu rokokowym. W centralnym miejscu znajduje się tabernakulum z artystycznym relikwiarzem, w którym oprawiony jest "Manifestador de la Paloma". Ręczne otwieranie tego mechanizmu ma miejsce tylko cztery razy w roku: 11 sierpnia, w Wielki Czwartek, Boże Ciało i Noche en Blanco.

Wewnątrz kościoła najbardziej wyróżniającym się pomieszczeniem jest Kaplica Poczęcia. Uważana za jedną z najwybitniejszych kaplic tego typu w Hiszpanii, została zbudowana w XVI wieku na wzór Kaplicy Konstantynów w katedrze w Burgos. To właśnie w tej kaplicy katedry spoczywają szczątki pierwszego Konstabla i jego żony, jedynych Velasco, którzy nie zostali pochowani w tym klasztorze.

Wewnątrz tej kaplicy, do której wchodzi się przez kratę przypisywaną pracowni Cristóbala de Andino, znajduje się zakrystia z pięknym sklepieniem gwiaździstym i bardzo oryginalną posadzką żwirową.

Innym wartym uwagi zakątkiem jest front chóru, gdzie znajduje się mauzoleum trzeciego Konstabla, Iñigo Fernándeza de Velasco, i jego żony Marii de Tovar, z herbami rodzinnymi, które górują nad pomnikiem.

Poddasze chóru znajduje się w jednej nawie. Nakrywają go trzy kompozytowe sklepienia żebrowe, a zworniki zdobią polichromie drewniane.

Muzeum Konstantynów Mieści się ono w dawnej krypcie lub gnijącej piwnicy. Znajdują się tu dzieła sztuki i relikwie klasztorne, z których większość została podarowana przez rodzinę Fernández de Velasco, w przeszłości dobroczyńców i patronów klasztoru. Projekt muzeum, opracowany w 2013 r. wykorzystuje nowe technologie, został zaprojektowany przez architekta Jesúsa Castillo Oli i uzyskał wsparcie Junta de Castilla y León oraz Fundación Santa María la Real de Aguilar de Campoo. Wiele z jego dzieł brało udział w różnych edycjach wystawy Las Edades del Hombre. Wśród dzieł znajduje się Chrystus leżący autorstwa Gregorio Fernándeza, wykonany około 1623 r. i uważany za jedno z pięciu najlepszych dzieł tego autora oraz unikalny przykład rzeźby barokowej.

Warto zobaczyć XIV-wieczny dywan Mudejar. Na uwagę zasługuje również kilka paneli flamandzkich, zwłaszcza Adoracja Magów namalowana przez Hansa Memlinga w ostatniej trzeciej połowie XV wieku oraz Święta Rodzina ze świętą Anną autorstwa Hendricka de Clercka. Na uwagę zasługuje również Chrystus z Lepanto, jeden z trzech krucyfiksów wyrzeźbionych w kości słoniowej w 1571 r. które papież Pius V podarował każdemu narodowi walczącemu w bitwie pod Lepanto, a także różne kielichy i biżuteria.