Monasterio de Santa Clara, Moguer

Klasztor Santa Clara znajduje się w Moguer, w prowincji Huelva, i jest zaliczany do dóbr kultury Lugares Colombinos.

Jest to najważniejszy pomnik Kolumba w Moguerze. Jej opatka Inés Enríquez, ciotka króla Ferdynanda Katolickiego, wspierała na dworze wyprawę odkrywców. Po powrocie z odkrywczej podróży Krzysztof Kolumb i reszta mieszkańców Moguncji spędzili pierwszą noc w kościele, wypełniając przysięgę złożoną na pełnym morzu, gdy sztorm omal nie wywrócił statku Niña.

Został założony w 1337 r. dla klarysek przez Alonso Jofre Tenorio, pierwszego władcę Moguer i pierwszego patrona klasztoru.

Klasztor podzielony jest na dwa główne obszary: blok zakonny i budynki mieszkalne. W pierwszym z nich znajdują się różne pomieszczenia, takie jak kaplica "de profundis", dawny panteon klarysek, w którym zachowało się XVI-wieczne rzemiosło mudejarskie. Najszlachetniejszą częścią budowli jest kościół, gotycko-mudejarska świątynia o trzech nawach oddzielonych ostrymi łukami, z nawą główną szerszą i dłuższą niż nawy boczne, zwieńczoną wieloboczną absydą. U podnóża kościoła znajduje się podwójny chór, wysoki i niski, w którym znajdują się nasrydzkie stalle chóralne, unikalne w swoim stylu dzieło z XIV wieku.

Rezydencja klasztorna składa się z wielu krużganków, wokół których rozmieszczone są pokoje. Na szczególną uwagę zasługuje klasztor Matek, którego niskie łuki, pochodzące z XIV wieku, czynią go najstarszym klasztorem w Andaluzji. Wokół niego znajdują się dormitoria, dwupiętrowy pawilon z XVI wieku, wykonany w stylu renesansowym, refektarz, prostokątne pomieszczenie ze spiczastym sklepieniem, kuchnia, w której zachował się ogromny komin z XIV wieku, renesansowa ambulatorium itd.

Jeśli chodzi o dzieła sztuki ruchomej, na uwagę zasługuje ołtarz główny, dzieło Jerónimo Velázqueza z połowy XVII w.; w rzeźbie - grobowce rodziny Portocarrero, wyrzeźbione w marmurze w XVI w. przedstawiające leżące ciała dziewięciu osób w trzech bryłach; ołtarz Obrzezania Pańskiego, autorstwa Martíneza Montañésa, pochodzący z nieistniejącego już klasztoru San Francisco de Huelva; Virgen del Amor Hermoso z XVI w.; Niño Jesús de las Lágrimas z XVIII w. autorstwa La Roldana; relief Ecce Homo z XV w. w stylu angielskiego gotyku; Inmaculada Concepción z XVIII w. lub renesansowy Cristo Atado a la Columna; w malarstwie - dekoracja malarska drzwi chóru z XV w. fresk San Cristóbal, Zwiastowanie z XIV w. Inmaculada Concepción z XV w. lub Cristo Atado a la Columna z XIV w.XIV w. Zwiastowanie z XV w. Dziewica Franciszkańska i Zstąpienie Chrystusa, Święta Nić lub Zaśnięcie Dziewicy i Chrzest Chrystusa, oba z XVIII w.; w sztuce zdobniczej - księgi chóralne z XV w. komplet dalmatyk z XVII i XVIII w. oraz inne dzieła.

Od 1931 r. klasztor jest wpisany na listę zabytków narodowych.