Capilla de la Vera Cruz, Salamanka

Kościół Vera Cruz, znajdujący się w mieście Salamanca, jest barokową świątynią, siedzibą Ilustrowanego Bractwa Świętego Krzyża Odkupiciela i Niepokalanego Poczęcia, jego Matki, najstarszego z bractw pokutnych w mieście. Nazywana jest różnie: kościołem, pustelnią, a częściej kaplicą.

Kościół ten został zbudowany na polecenie bractwa tytularnego i pochodzi z połowy XVI wieku według projektu Rodrigo Gila de Hontañón, choć został przebudowany w stylu barokowym przez Joaquína Churriguera. Z okresu wczesnego renesansu zachowała się jedynie fasada i nisza z obrazem Niepokalanego Poczęcia, dzieło Sebastiana Dávili.

Jest to budowla na planie prostokąta, z jedną nawą podzieloną na trzy części, przykrytą sklepieniem kolebkowym. Czwarta część odpowiada transeptowi, przykrytemu ślepą kopułą na pendentywach. Zarówno sklepienia, jak i podtrzymujące je pilastry oraz otwarte w ścianach nisze pokryte są bogatą barokową dekoracją gipsową. Wyróżnia się ołtarz główny, dzieło Joaquína Churriguery, z obrazem Niepokalanego Poczęcia autorstwa Gregorio Fernándeza. U podnóża kościoła znajduje się chór muzyczny na łuku odcinkowym.

Inne wybitne dzieła to Lignum Crucis autorstwa Pedro Beníteza, barokowa rzeźba Matki Boskiej Bolesnej autorstwa Felipe del Corrala oraz Chrystus Zmartwychwstały Alejandro Carnicero.

W 1718 r. Salę Insygniów wyposażono w Kaplicę Boleści. Dostęp do tej kaplicy jest przez kratowane drzwi po ewangelicznej stronie kaplicy głównej, na wysokości transeptu. Kaplica Bolesnej ma plan prostokąta, a prezbiterium wieńczy kaplica Dolorosa, dobudowana w ramach reformy z 1718 r. Przykryty jest płaskim dachem, również ozdobionym barokowymi tynkami. Obecny wystrój jest efektem pracy Szkół Salezjańskich w Sarriá w trzeciej dekadzie XX wieku, finansowanej przez szambelanową obrazu, Gonzalę Santanę.

Do kaplicy Dolores przylega Salón de Pasos, część dawnej zakrystii, częściowo przykryta sklepieniami gipsowymi. Ma własne drzwi, które wychodzą na ulicę Calle de Sorias. Po drugiej stronie, z drzwiami prowadzącymi na Calle de Abajo, znajduje się dawny dom kapelana bractwa i własność bractwa.

Budynek został uznany za zabytek w kategorii BIC 25 marca 1983 r. a ogłoszenie to zostało opublikowane w BOE 27 maja tego samego roku.