Sanctuary of Loyola, Azpeitia

Sanktuarium Loyoli lub Loioli, czyli Sanktuarium i Bazylika Loyoli, składa się z szeregu budowli wzniesionych w stylu baroku churriguezkiego wokół miejsca urodzenia św. Ignacego z Loyoli, założyciela Towarzystwa Jezusowego.

Sanktuarium znajduje się nad rzeką Urola, w pobliżu miejscowości Loyola, w gminie Azpeitia, w Kraju Basków, w Hiszpanii.

Ignacy z Loyoli, który naprawdę nazywał się Iñigo López de Loyola, był synem pana na Loyoli, Beltrána Ibáñeza de Oñaz, i Mariny Sánchez de Licona, członkini ważnej rodziny biskajskiej. Urodził się w 1491 r. w swoim domu rodzinnym w Loyoli.

Po jego śmierci miejsce jego narodzin stało się miejscem kultu. W XVII wieku dom, w którym się urodził, został przekazany Towarzystwu Jezusowemu. Zakon wybudował tam, w pobliżu miejsca narodzin swojego założyciela, Sanktuarium Loyoli.

W 1900 r. Towarzystwo zamówiło ołtarz do sanktuarium, zatrudniając artystę metaloplastyka Plácido Zuloagę, który odniósł międzynarodowy sukces, tworząc skomplikowane dzieła sztuki metodą damasceńską, czyli techniką inkrustowania żelaza złotem i srebrem. Żelazna konstrukcja Zuloagi zawiera panele przedstawiające życie św. Ignacego i podtrzymuje damasceński krucyfiks oraz lichtarze z warsztatu José Felipe Artamendi.