els Banyets de la Reina, El Campello

Illeta dels Banyets, której okres odpowiada epoce brązu, orientalnej, starożytnej iberyjskiej, pełnej, cesarsko-rzymskiej, to dobro kultury znajdujące się w gminie Campello.

La Isleta przestała być wyspą w 1944 r. wraz z budową przesmyku ziemnego za pomocą robót strzałowych, które zniszczyły część terenu, ale aż do średniowiecza była, tak jak dzisiaj, małym półwyspem.

Miejsce to wykazuje ślady obecności z końca III tysiąclecia p.n.e. Było ponownie zajmowane w epoce brązu. W V w. p.n.e. zamieszkiwali ją przedstawiciele kultury iberyjskiej, odnotowano też pewną działalność produkcyjną, z obiektami do przetwarzania produktów rolnych i konserwowania ryb. Osada iberyjska została opuszczona w III w. p.n.e. a teren pozostał niezamieszkany przez 300 lat. W czasach rzymskich na terenie ruin iberyjskich i prehistorycznych zbudowano wioskę rolniczą, w której znajdowało się niewielkie kąpielisko termalne. Z tego okresu pochodzą tratwy na południowym i północnym krańcu wysepki, połączone z morzem, interpretowane jako farma rybna, w której hodowano ryby; od tych konstrukcji pochodzi nazwa Baños de la Reina, ponieważ według powszechnej wyobraźni były to łaźnie mauretańskiej królowej. Ostatnim okresem okupacji Isleta był okres islamski w XI wieku.

Bardzo interesujące są plany dwóch świątyń, jednej o tradycji semickiej, drugiej łacińskiej. Materiały składające się z importowanej ceramiki, luksusowych wyrobów pochodzenia punickiego i włoskiego oraz z manufaktury w Rosas. Szczątki materialne pozwalają oszacować początek osadnictwa iberyjskiego na około połowę V wieku p.n.e. okres świetności na IV wiek p.n.e. a koniec okupacji na III wiek p.n.e. Kolejne okupacje miały miejsce w okresie cesarstwa rzymskiego i w czasach arabskich, aż w XI w. miasto zostało prawdopodobnie opuszczone. Przed okresem iberyjskim udokumentowano obecność osadnictwa z epoki brązu.

Od 2006 r. podejmowane są inicjatywy mające na celu przekształcenie go w park archeologiczny i przywrócenie mu charakteru wyspy oddzielonej od lądu drewnianą kładką, co umożliwiłoby przepływ wody.