San Pelaio baseliza

Pustelnia San Pelayo w Baquio to romańska pustelnia położona przy drodze, która wzdłuż wybrzeża łączy Bakio z Bermeo.

Wraz z San Pedro de Abrisketa i Ermita de San Miguel de Zuméchaga jest to jedna z najstarszych budowli chrześcijańskich zachowanych na terenie Vizcaya. Jest to niewielka wolnostojąca świątynia, pochodząca prawdopodobnie z XII wieku, która zachowała swój pierwotny plan w stanie nienaruszonym i kompletnym, pomimo upływu czasu i różnych ingerencji.

Niewielki budynek, murowany w dolnej części ścian, a w narożnikach murowany z kamienia jesionowego. Górna część wieży, która została zmodyfikowana, jest pokryta zaprawą murarską.

San Pelayo de Bakio ma jednonawową nawę o prostokątnym planie oraz kwadratową absydę, mniejszą od nawy. Przejście z nawy do apsydy prowadzi przez lekko spiczasty łuk triumfalny z podwójnym gwintem i voussoirem. Dach jest dwuspadowy. U podnóża znajduje się wieża z dachem krytym blachą. Obok absydy znajduje się zakrystia, zbudowana później niż korpus kościoła i wykorzystująca przykrycie portyku obwodowego, również późniejszego niż zasadnicza struktura kościoła.

Na szczególną uwagę zasługują dwa z otworów: wejściowy i w apsydzie. Pierwszy z nich otwiera się lekko spiczastym łukiem, z trzema archiwoltami na zewnątrz. Wsparta jest na impostach, które opierają się na kolumnach o sześciennych bazach, dwuczęściowych trzonach o przekroju okrągłym i kapitelach w kształcie ściętej piramidy. Okno w apsydzie ma głęboki łuk ostry, flankowany przez dwie małe kolumny z dekorowanymi trzonami.