Binissafullet, Minorka

Binissafullet to osada talajotyczna, która była zamieszkiwana od X w. p.n.e. a swój szczyt rozwoju przeżywała w IV i III w. p.n.e. Średniowieczne materiały islamskie rozrzucone na powierzchni terenu sugerują późniejsze zajęcie w okresie średniowiecza.

Binissafullet ma kilka elementów, które zwykle występują w osadach talajotycznych: talajot, zagroda taula, sala hipostylowa, domy mieszkalne, silosy...

W 1988 roku teren ten został wylesiony, natomiast w 1990 roku wykopano i odrestaurowano zagrodę taula. Taula, główny element obudowy, została znaleziona na ziemi podczas wykopalisk, a następnie odrestaurowana poprzez ustawienie jej w pozycji pionowej.

Taula z Binissafullet jest wyjątkowa ze względu na swoje niewielkie rozmiary i małą szerokość pionowego kamienia nośnego. Ponadto jest to jedyna taula na Minorce, która została wzniesiona po tym, jak znaleziono ją na ziemi. Pozostałe sześć taulas, które nadal stoją w pozycji pionowej, przetrwały upływ czasu od czasów prehistorycznych.

Wykopaliska prowadzone w zagrodzie taula dostarczyły wielu informacji na temat jej użytkowania i czynności wykonywanych w jej wnętrzu. Fragmenty punickich amfor i szczątki zwierząt, głównie owiec i kóz, a także pozostałości paleniska wskazują, że w budynku tym prawdopodobnie wykonywano czynności rytualne, podczas których ważne było spożywanie wina i mięsa. Wszystkie artefakty i inne pozostałości znalezione podczas tych wykopalisk są obecnie przechowywane w Muzeum Menorki.

Jest jednym z 32 obiektów, które wchodzą w skład serii nominacji Minorki Talajotycznej do wpisania na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.