Calatrava la Vieja, Carrión de Calatrava

Calatrava la Vieja jest średniowiecznym miejscem i pierwotnym zalążkiem Zakonu Calatrava. Obecnie jest częścią Parku Archeologicznego Wspólnoty Kastylii-La Manchy. Calatrava, położona w Carrión de Calatrava, w czasach wysokiego średniowiecza była jedynym ważnym miastem w dolinie rzeki Gwadiany. Strzegła tym samym dróg do Kordowy i Toledo.

Jego nazwa pochodzi od, odniesienia do arabskiego szlachcica, który władał tym obszarem w VIII wieku, choć jako forteca może pochodzić jeszcze wcześniej - z czasów iberyjskich.

Wzmianki o tym miejscu pochodzą już z 785 r. W 853 r. w wyniku konfliktu między muzułmanami z Toledo a emiratem Kordowy, zostało ono częściowo zniszczone, ale później odbudowane. Odbudowano je za panowania al-Hakama, brata Mahometa I. Stało się stolicą regionu. Po upadku kalifatu w Kordowie o Calatravę rywalizowały królestwa i republiki Taifa: Sewilla, Kordowa i Toledo.

W 1085 r. Toledo zostało podbite przez Alfonsa VI Kastylijskiego, a rok później na Półwyspie Iberyjskim pojawili się Almorawidzi. W 1147 r. Calatrava została podbita przez Alfonsa VII, stając się jedną z najdalej wysuniętych placówek chrześcijańskich podczas tego etapu rekonkwisty.

Zamek znalazł się pod ochroną templariuszy, ale nie przyniosło to zadowalających rezultatów, więc Sancho III Kastylijski złożył ofertę: przekaże miasto i twierdzę Calatrava każdemu, kto zobowiąże się bronić go przed Maurami. Rajmund z Fitero, zachęcony przez zakonnika Diego Velásqueza, który zanim został zakonnikiem, był wojownikiem, podjął wyzwanie. Sancho przyznał im przywilej obrony Calatravy, a Rajmund, przy wsparciu arcybiskupa Toledo, Juana II, zorganizował armię, która w 1158 r. skutecznie powstrzymała Maurów przed atakiem na to miejsce.

W wyniku tego sukcesu Rajmund postanowił założyć Zakon Calatrava, zorganizowany na wzór cysterski.

Miasto zostało odzyskane przez Almohadów w 1195 r. po ich zwycięstwie nad Alfonsem VIII w bitwie pod Alarcos. W ich rękach pozostawało przez 17 lat, aż do 1212 roku, kiedy to zostało odzyskane w ramach kampanii, która zakończyła się decydującą bitwą pod Las Navas de Tolosa: Francuzi i inni rycerze europejscy nie byli przyzwyczajeni do letnich upałów, ale co ważniejsze, nie zgadzali się z zarządzeniem Alfonsa VIII o humanitarnym traktowaniu Żydów i muzułmanów. Już wcześniej stwarzali problemy w Toledo, dokonując napadów i morderstw w dzielnicy żydowskiej. Dlatego ponad 30 000 ludzi zdezerterowało i przeprawiło się z powrotem przez Pireneje.

W 1217 r. Zakon Kalatrawski przeniósł się do Calatrava la Nueva, położonego 60 km na południe. W ten sposób pierwotne miejsce stało się znane jako "Calatrava la Vieja".

Calatrava la Vieja pozostała centrum królewskiego nadania, ale została całkowicie opuszczona na początku XV wieku, kiedy rycerz komtur przeniósł swoją rezydencję do Carrión de Calatrava.