Charco del Palo

Charco del Palo to wioska wakacyjna dla naturystów na północno-wschodnim wybrzeżu Lanzarote, na Wyspach Kanaryjskich. Wioska została założona około 1970 roku przez niemieckiego przedsiębiorcę Gregora Kaisera. Z czasem przekształciła się w popularny ośrodek dla naturystów. Był to pierwszy oficjalny ośrodek naturystyczny założony na Wyspach Kanaryjskich: nagość jest dozwolona wszędzie w wiosce i powszechnie praktykowana. Odizolowane położenie, na końcu specjalnej trzykilometrowej drogi dojazdowej, pozwala na zachowanie prywatności, podczas gdy wioska pozostaje otwarta dla wszystkich. Odwiedzający to głównie Niemcy, Brytyjczycy i Holendrzy. Liczba mieszkańców wioski wzrosła z 82 w 2000 roku do 229 w 2011 roku, a następnie spadła do 156 w 2013 roku.

Pierwotnie osiedle nosiło nazwę Castillo de Papagayo, ale ponieważ jest ona mylona ze znaną plażą dla nudystów Playa de Papagayo w regionie Playa Blanca na południu Lanzarote, standardem stała się nazwa Charco del Palo, która odnosi się do pobliskiego widocznego basenu przybrzeżnego, obecnie zagospodarowanego do kąpieli.

Większość bungalowów i apartamentów jest własnością prywatną; wiele z nich jest wynajmowanych, gdy ich właściciele z nich nie korzystają. Niemiecka organizacja turystyczna Oböna, zajmująca się nudyzmem, posiada tu także kompleks apartamentów. W wiosce jest kilka restauracji i mały supermarket. Na tarasach Lily's Bar, Jardin Tropical i Cueva Paloma dozwolone jest korzystanie z nagich miejsc.

Miejscowość jest zbudowana na jasnym, piaszczystym podłożu, ale wybrzeże jest skaliste i nie ma tu plaż. Wybudowano jednak trzy osłonięte zatoczki, w których można się bezpiecznie kąpać.

Charco del Palo leży w pobliżu wiosek Mala i Guatiza, oddalonych o około 3 km, które są obsługiwane przez regularne linie autobusowe kursujące między stolicą wyspy Arrecife a północą wyspy. W okolicy dominują pola kaktusów opuncji figowej, na których hoduje się koszenilę, oraz kilka małych wygasłych stożków wulkanicznych.

Miejscowość leży w większości na terenie gminy Haría, ale jej południową część przecina granica z Teguise. Wszystkie grunty publiczne na tym obszarze są własnością pierwotnego dewelopera, który jest odpowiedzialny za świadczenie usług publicznych. Jednak w ostatnim czasie mieszkańcy skarżą się na zaniedbania w zakresie usług publicznych, takich jak kanalizacja, chodniki i oświetlenie publiczne, i prowadzą kampanię na rzecz przejęcia przez gminę odpowiedzialności za ich utrzymanie.