Taboon bread

Chleb tabunowy, znany również jako laffa, to ceniony lewantyński chleb płaski, tradycyjnie pieczony w piecu tabun lub tannur. Jego charakterystyka zbliżona jest do chlebów tandoor, popularnych w Azji. Chleb tabunowy często wykorzystywany jest jako baza lub wrap do różnorodnych nadzień, co czyni go wszechstronnym składnikiem wielu posiłków. Ma średnią grubość, lekko gumowatą konsystencję i jest wytrzymały.

W kuchni palestyńskiej chleb tabunowy zajmuje szczególne miejsce. Często pieczony jest na małych gorących kamieniach wewnątrz pieca tabun i stanowi kluczowy składnik musakhan, dania, które wielu uważa za narodowy skarb. Na początku XX wieku niemiecki orientalista Gustaf Dalman udokumentował tradycyjne metody wypieku chleba tabunowego w Palestynie. Historycznie, palestyńskie wiejskie kobiety zbierały się wokół wspólnych pieców tabun, aby piec chleb, co stawało się ważną aktywnością społeczną. W Palestynie istnieje kilka smakowitych wariacji chleba tabunowego, takich jak nadziewane szpinakiem i cebulą, twarogiem i cebulą czy nawet rodzynkami i orzeszkami piniowymi.

W Izraelu chleb tabunowy jest równie popularny i również nazywany jest laffą, a czasem "iracką pitą." Można go łatwo znaleźć w piekarniach oraz na stoiskach z jedzeniem, gdzie często wykorzystywany jest do zawijania shawarmy, falafela lub hummusu. W Jerozolimie ten chleb płaski określany jest jako eshtanour. Dodatkowo, cienki chleb płaski saj jest niekiedy nazywany laffą w Izraelu.