Tahdig

Przypalony ryż, znany również jako chrupiący ryż, to pyszny, lekko brązowy spód, który tworzy się na dnie garnka podczas gotowania ryżu na bezpośrednim ogniu. Ten chrupiący przysmak jest uwielbiany w różnych kulturach na całym świecie, a każda z nich ma swoją własną nazwę i unikalne kulinarne zastosowania.

W Chinach przypalony ryż nazywa się guoba. Jest spożywany jako przekąska, dodawany do potraw z gęstymi sosami lub podawany w zupach i gulaszach. W Indonezji znany jest jako intip i przekształcany w chrupiące krakersy ryżowe. W Iranie chrupiąca skorupa, znana jako tahdig, jest cenioną częścią kuchni irańskiej, często podawaną gościom jako specjalny przysmak.

Japonia ma swoją wersję tego dania, zwaną okoge, która jest nadal spożywana i odgrywa rolę nawet w tradycyjnych ceremoniach herbacianych. W Korei przypalony ryż nazywa się nurungji i jest spożywany jako przekąska, przygotowywany na herbatę ryżową lub gotowany ponownie, aby stworzyć pocieszające danie ryżowe.

W Ameryce Łacińskiej przypalony ryż występuje pod różnymi nazwami, takimi jak cucayo, pegao i concón, w zależności od regionu. Na Filipinach znany jest jako tutong i jest używany w różnych potrawach, czasem nawet jako oryginalny smak lodów. W Hiszpanii wersja tego dania, socarrat, to poszukiwany spód, który tworzy się na dnie patelni paelli. W Wietnamie cơm cháy jest smażony na złoty kolor i posypywany różnymi składnikami, aby stworzyć popularne danie.

Każda kultura nadaje swój własny charakter przypalonemu ryżowi, używając go jako przekąski, wzmacniacza smaku lub samodzielnego dania. Ta chrupiąca ryżowa rozkosz pokazuje niesamowitą różnorodność i kreatywność w kulinaryzmach na całym świecie.