Kurhannik

Kania ruda, należąca do rodzaju Buteo, jest często postrzegana jako większy i bardziej solidny kuzyn kani białej. Jest jednym z największych przedstawicieli rodziny jastrzębiowatych, z wyraźnym dymorfizmem płciowym, gdzie samice są zauważalnie większe od samców. Ptaki te charakteryzują się zmiennym upierzeniem, chociaż zazwyczaj mają pomarańczowy odcień piór, czerwony lub pomarańczowy ogon, jasną głowę, białe podskrzydła, czarne plamki na nadgarstkach oraz ciemne brzegi skrzydeł.

Kanie rude zamieszkują suche, otwarte tereny w północnej Afryce, południowo-wschodniej Europie, zachodniej i środkowej Azji oraz w Indiach centralnych. Ich dieta składa się głównie z małych gryzoni, jaszczurek, węży, małych ptaków oraz dużych owadów.

Preferują siedliska z wysokimi krzewami, drzewami, klifami lub niewielkimi wzgórzami, wybierając otwarte, nieuprawiane obszary do gniazdowania. Można je spotkać w takich miejscach jak Apulia we Włoszech czy Grecja. Co ciekawe, podgatunek znany jako kania ruda afrykańska (Buteo rufinus cirtensis) stopniowo przenosi się do Europy w związku z zmianami klimatycznymi. Ostatnio odnotowano gniazdowanie tego północnoafrykańskiego podgatunku w południowej Hiszpanii.

W Górach Judzkich działania związane z zalesieniem wypierają kanie rude z ich naturalnych siedlisk, zmuszając je do przenoszenia się na przedgórza, gdzie konkurują o przestrzeń z orłem wężojadem krótkopalcym. Istnieją dwa uznane podgatunki: Buteo rufinus rufinus, występujący od Bałkanów po Mongolię i Indie, który zimuje w Afryce, oraz Buteo rufinus cirtensis, zamieszkujący północną Afrykę i Półwysep Arabski. Półwysep Iberyjski ma stać się korzystnym obszarem lęgowym dla kaniej rudej afrykańskiej, wspomagając jej ekspansję na północ przez Europę.