Okara

Okara, znana również jako pulpa sojowa lub pozostałości tofu, to produkt powstały po produkcji mleka sojowego i tofu. Jest to nierozpuszczalna część nasion soi, która jest oddzielana podczas procesu produkcji. Ten produkt uboczny jest od dawna wykorzystywany w tradycyjnych kuchniach Japonii, Korei i Chin, a w ostatnich latach zyskał popularność również w daniach wegetariańskich w krajach zachodnich. Pełna białka, błonnika, tłuszczów, witamin i minerałów, takich jak izoflawony sojowe i witamina B, okara jest bardzo odżywcza. Należy jednak pamiętać, że zawiera także substancje antyodżywcze, które mogą utrudniać trawienie.

Jednym z głównych problemów związanych z okarą jest jej wysoka zawartość wilgoci, co powoduje jej szybkie psucie się i ogranicza jej potencjał komercyjny. Na przykład w Japonii roczna produkcja okary wynosi około 70 000 ton. Pomimo tych wyzwań, okara znajduje szerokie zastosowanie. Często jest używana jako pasza dla zwierząt lub jako naturalny nawóz, ze względu na swoją bogatą zawartość azotu. Do spożycia przez ludzi okara pojawia się w daniach takich jak tempeh, wegetariańskie burgery, pasztety, a nawet lody. Fermentacja okary może również zwiększyć jej wartość odżywczą i ułatwić jej trawienie.

Chociaż okara jest odżywcza i wszechstronna, wyrzucanie jej jako odpadu — znanego jako resztki po produkcji mleka sojowego (SCR) — budzi obawy ekologiczne. Co ciekawe, SCR ma wyższy wskaźnik efektywności białka niż inne produkty sojowe, co czyni go cennym zasobem. Jednak ekstrakcja tych białek i składników odżywczych na skalę komercyjną wciąż stanowi wyzwanie.