Longnose dace

Strzebla długonosa to niewielka ryba słodkowodna, pochodząca z Ameryki Północnej, łatwo rozpoznawalna dzięki charakterystycznie mięsistemu pyskowi, który wystaje poza usta. Ryby te, należące do rodziny karpiowatych, doskonale przystosowały się do życia w szybko płynących strumieniach, gdzie żywią się glonami i owadami wodnymi. Odgrywają one również kluczową rolę w łańcuchu pokarmowym, stanowiąc pokarm dla większych ryb drapieżnych. Choć mogą być mylone z rybami z rodziny przylgowatych, strzeble długonose nie posiadają pewnych cech budowy pyska charakterystycznych dla przylgowatych.

Pod względem wyglądu, młode osobniki mają czarną linię boczną, która zanika, gdy dorastają. Dorosłe strzeble długonose mają ciemnozielone do czarnych grzbiety, z jaskrawo pomarańczowo-czerwonymi płetwami i wargami.

Te ryby są szeroko rozpowszechnione w Ameryce Północnej, od Gór Skalistych aż po Koło Podbiegunowe. Ich szeroki zasięg jest prawdopodobnie wynikiem kilku schronień glacjalnych, które umożliwiły im rozprzestrzenienie się. Żyją w chłodnych wodach z kamienistym i żwirowym dnem, często ukrywając się pod kamieniami w ciągu dnia. Strzeble długonose są oportunistycznymi żerowcami, spożywającymi glony, małe bezkręgowce, a nawet łuski i jaja ryb. Głównie żerują w nocy, trzymając się małych terytoriów i wykazując silną lojalność wobec wybranych miejsc.

Strzeble długonose osiągają dojrzałość płciową w wieku około dwóch lat. Rozmnażają się od maja do sierpnia, gdy temperatura wody wynosi między 14 a 19 °C. Mają one system godowy poliginandryczny, w którym samce zakładają terytoria, aby przyciągnąć wiele samic. Po tarle opieka rodzicielska nad młodymi jest minimalna. Jednak niektóre populacje borykają się z problemami związanymi z działalnością człowieka, na przykład narażeniem na związki estrogenopodobne w wodzie, które mogą powodować stres i wpływać na ich sukces reprodukcyjny oraz długoterminowe przetrwanie.