Taro

Morfologia

Pokrój

Bylina o wysokości do 1,5 m, z mocno skróconą łodygą, zgrubiałą w części podziemnej, tworząc dużą podziemną bulwę o wyraźnie widocznych pierścieniowato ułożonych bliznach poliściowych, kłącza o zróżnicowanej barwie, od białej lub żółtawej po fioletową i ciemnoszarą. Nad ziemią widoczne jedynie liście.

Liście

Odziomkowe, z mocnym ogonkiem do 150 cm długości, jajowate do szerokostrzałkowatych, wcięte u nasady, blaszka liściowa do 60 cm długości, nieco pofalowana na brzegu. Wierzchołek liścia zwykle zaokrąglony.

Kwiaty

Drobne, zebrane w kolby o długości do 20 cm, w pochwie kwiatostanowej o długości do 40 cm. Rzadko kwitnie w uprawie.

Owoc

Zielone jagody do 5 mm, gęsto upakowane w kolbie.

Zastosowanie

Uprawiana w Azji od tysięcy lat, obecnie w całej w strefie tropikalnej i subtropikalnej. Dostarcza w skali światowej ok. 9 mln t bulwiastych kłączy, które są surowcem spożywczym. W Polinezji jest podstawowym środkiem spożywczym. Często przerabiane na mąkę, wykorzystywaną przy produkcji żywności dla niemowląt oraz dla osób cierpiących na celiakię. Ze sfermentowanej masy skrobiowej sporządza się poi, narodową potrawę hawajską.

• Bulwy osiągające wagę do 6 kg zawierają dużo skrobi (nawet do 98%) oraz witamin z grupy B, lecz przed spożyciem należy je długo gotować lub piec, aby wyeliminować igiełkowate kryształki szczawianu wapnia, które działają drażniąco na układ pokarmowy. Mylone niekiedy z bulwami jamsu (Dioscorea batatas).
• Młode liście oraz kolby kwiatostanowe wykorzystywane bywają jako warzywo (kapusta karaibska).
• Różne części rośliny stosowane są w tradycyjnej medycynie, jako maść na skaleczenia, owrzodzenia, do hamowania krwawienia, na zapalenie spojówek itd..