Sarkofag Aleksandra

Sarkofag Aleksandra, datowany na koniec IV wieku p.n.e., to imponujący przykład hellenistycznego rzemiosła kamieniarskiego, zdobiony płaskorzeźbami przedstawiającymi Aleksandra Wielkiego. Został odkryty w nekropolii w pobliżu Sydonu w Libanie, a jego doskonały stan zachowania świadczy o wysokich standardach artystycznych tamtego okresu. Dziś jest jednym z najważniejszych eksponatów w zbiorach Muzeum Archeologicznego w Stambule.

Sarkofag odnaleziono w 1887 roku podczas wykopalisk prowadzonych przez Osmana Hamdiego Beya i Yervanta Voskana. Początkowo uważano, że jest to miejsce spoczynku Abdalonymosa, ale później odkryto, że powstał przed jego śmiercią. Niektórzy badacze sugerują, że mógł być wykonany dla Mazaeusa, perskiego arystokraty. Skomplikowane rzeźby na sarkofagu ukazują różne sceny z udziałem Aleksandra, takie jak bitwy, polowanie na lwy oraz inne legendarne i historyczne wydarzenia.

Wykonany z marmuru pentelickiego, sarkofag swoim wyglądem przypomina grecką świątynię. Na jednej z długich ścian przedstawiono Aleksandra walczącego z Persami, podczas gdy druga strona ukazuje sceny polowania z udziałem Abdalonymosa. Krótsze boki sarkofagu ilustrują polowanie na panterę oraz inną scenę bitewną, prawdopodobnie bitwę pod Gazą. Na samym wieku sarkofagu widnieje scena bitwy z udziałem Abdalonymosa.

Rzeźby na Sarkofagu Aleksandra często porównywane są do słynnej mozaiki z przedstawieniem Aleksandra w Neapolu, co sugeruje wspólną inspirację pochodzącą z zaginionego obrazu autorstwa Filoksenosa z Eretrii. Uczeni debatowali nad tożsamością przedstawionych postaci, w tym Aleksandra, Hefajstiona i Perdikasa. Ten sarkofag to nie tylko wybitne dzieło sztuki, ale również cenny skarb historyczny, który dostarcza głębokich wglądów w życie i legendy związane z Aleksandrem Wielkim.