Tężnica wytworna

Niebieskoogonowa łątka, znana także jako łątka pospolita, to fascynujący owad z rodziny łątkowatych (Coenagrionidae). Występuje w różnych podgatunkach i odmianach, takich jak Ischnura elegans ebneri, Ischnura elegans elegans i Ischnura elegans pontica. Można ją spotkać w nizinnych obszarach z wodami stojącymi lub wolno płynącymi, w tym także w miejscach o wodach słonawych lub zanieczyszczonych.

Dorosłe niebieskoogonowe łątki są dość małe, ich ciało mierzy od 27 do 35 milimetrów długości, a rozpiętość skrzydeł wynosi około 35 milimetrów. Samce łatwo rozpoznać po charakterystycznym niebiesko-czarnym wzorze na głowie i tułowiu, niebieskich oczach oraz przeważnie czarnym odwłoku z jasnymi oznaczeniami. Samice natomiast prezentują większą różnorodność kolorów, obejmującą odcienie łososiowego różu, niebieskiego, oliwkowej zieleni i jasnobrązowego.

Owady te można spotkać od kwietnia do września, a czasami do wczesnego października. Są doskonałymi łowcami, chwytającymi małe, latające owady swoimi nogami podczas lotu lub z liści. Ich nimfy, które żyją w wodzie, żywią się małymi owadami wodnymi i larwami. W czasie godów samce często rywalizują ze sobą, podczas gdy samice składają jaja na unoszących się częściach roślin, bez pomocy samców.

Niebieskoogonowe łątki są imponującymi lotnikami, znane ze swojej zwinności i precyzji. Badania pokazują nawet, że potrafią dostosować się do utraty skrzydeł i nadal skutecznie łapać zdobycz, co świadczy o ich niezwykłej odporności i zdolności do adaptacji.