Fakty o: Nsima
Nsima, sadza, putu, bidia, meali, pap, ugali – potrawa typowa dla kuchni krajów wschodniej, zachodniej i południowej Afryki, obecnie sporządzana z grubo mielonej mąki lub kaszki kukurydzianej rozklejonej na gęsto.
W 2017 roku nsima jako tradycja kulinarna w Malawi została wpisana na listę reprezentatywną niematerialnego dziedzictwa kulturowego UNESCO.
Do 2 poł. XIX w. potrawa sporządzana była z ziaren różnych zbóż. Jest to jedna z najdawniejszych form spożywania rozdrobnionego ziarna zbóż chlebowych lub odsianej mąki zamiast chleba.
Potrawa w formie gęstej, klajstrowatej papki, spożywana bez użycia sztućców, jest serwowana w postaci ręcznie toczonych placuszków.
W klasycznej formie nsima nie była spożywana z dodatkami, co zachowało się w zwyczajach żywieniowych warstw uboższych. Obecnie jednak często jest podawana z dodatkiem ugotowanych lub usmażonych warzyw (najczęściej są to owoce i liście dyni). Niekiedy serwuje się ją z rybą lub mięsem (wołowina, koźlęcina i dziczyzna, wyjątkowo drób hodowlany). Placuszki można maczać w podawanych jako dodatek sosach.
Nsimę spożywa się najczęściej dwa razy dziennie, na obiad i kolację, chociaż pierwotnie była spożywana w godzinach wieczornych, po zakończeniu wszystkich prac w gospodarstwie
Tradycyjnie ugotowana potrawa nie jest solona, lecz pozostawiana na noc w celu delikatnego sfermentowania i nabrania odpowiedniego smaku.
Analogicznymi potrawami kuchni europejskiej, wyrabianymi przeważnie z mąki kukurydzianej, są mamałyga i polenta.
Nazewnictwo
Potrawa znana jako nsima (nshima w żargonie miejskim), podawana w dwóch wersjach (mgawiwa i ufa), jest bardzo popularna w Zambii, Malawi i Botswanie. Zambijskie ludy Bemba, Chewa, Lozi, Ngoni, Nsenga, Tonga, Tumbuka czy Tsenga używają na określenie dania z mąki kukurydzianej takich słów, jak nsima, sima, insima, ubwali i buhobe.
W Zairze i Kongo potrawa znana jest jako bidia, w Namibii jako oshifima, w Zimbabwe jako sadza, w Republice Południowej Afryki, w tym Zululandzie oraz w Lesotho jako putu i meali, w Kenii i Tanzanii najczęściej jako posho lub ugali, w Ghanie jako kpekpele.
Nsima w kulturze
Przygotowywanie nsimy jako głównego składnika posiłków w kulturach afrykańskich było zadaniem kobiet. Dziewczynki przed osiągnięciem dojrzałości i zamążpójściem przygotywywały się do tego zadania m.in. pomagając matkom i krewnym w suszeniu ziarna, mieleniu mąki kukurydzianej (nie tylko z ziaren, ale również z kolb kukurydzy) za pomocą dokładnego ubijania ziaren długimi kijami w kamiennych lub glinianych misach oraz w wielokrotnym gotowaniu potrawy.