Miedzianka szmaragdowa

Gołąb szmaragdowy, znany również jako gołąb azjatycki lub gołąb szarogłowy, to urokliwy ptak zamieszkujący tropikalne i subtropikalne regiony Subkontynentu Indyjskiego oraz Azji Południowo-Wschodniej. Bywa też określany jako zielony gołąb lub gołąb zielonoskrzydły. Warto wiedzieć, że w stanie Tamil Nadu w Indiach ten ptak pełni rolę symbolu stanowego.

Pierwszej klasyfikacji tego ptaka dokonał Carl Linnaeus w 1758 roku, nadając mu nazwę Columba indica. W 1843 roku John Gould przeniósł gołąbia szmaragdowego do rodzaju Chalcophaps. Obecnie wyróżnia się sześć podgatunków tego ptaka, które zamieszkują różne obszary geograficzne.

Pod względem wyglądu gołąb szmaragdowy to średniej wielkości ptak z przepięknym, szmaragdowozielonym grzbietem i skrzydłami. Jego lotki i ogon są czarnobrązowe, a głowa oraz spód ciała przybierają ciemnoróżową barwę. Samce wyróżniają się charakterystycznymi białymi plamami i szarą koroną, których samice nie posiadają. Gołębie te zazwyczaj zamieszkują tropikalne lasy, wilgotne siedliska leśne, uprawy oraz namorzyny. Gniazda budują z gałązek, a jaja mają kolor kremowy.

Jeżeli chodzi o zachowanie, gołąb szmaragdowy zazwyczaj prowadzi samotniczy tryb życia lub żyje w niewielkich grupach. Spędza dużo czasu na ziemi, gdzie żywi się przede wszystkim nasionami i owocami. Jego lot jest szybki i bezpośredni, a odgłosy stanowi miękkie gruchanie. W okresie godowym samce wykonują uroczy taniec polegający na kiwaniu. Ten gatunek jest znany z przyjaznego usposobienia i unikalnego sposobu poruszania się po lasach podczas lotu.