Indian Wolf Snake

Indyjski wąż wilczy (Lycodon aulicus) to niejadowity gatunek węża zamieszkujący Azję Południową i Południowo-Wschodnią. Ze względu na podobieństwo do jadowitego kraita pospolitego często dochodzi do pomyłek między nimi. Stanowi to klasyczny przykład mimikry Batesa, w której nieszkodliwy gatunek upodabnia się do szkodliwego, by unikać drapieżników. Kluczową cechą umożliwiającą odróżnienie go od kraita pospolitego jest tarczka lorealna – mała łuska umieszczona między okiem a nozdrzem.

Pod względem wyglądu, indyjski wąż wilczy wyróżnia się wydłużonym pyskiem, gładkimi łuskami i różnorodnymi wzorami kolorystycznymi. Występuje w krajach takich jak Indie, Sri Lanka, Pakistan, Nepal, Mjanma, Tajlandia, Malezja, Indonezja, Filipiny oraz w niektórych częściach Chin. Jest gatunkiem nocnym, aktywnym po zmroku, i może przyjąć postawę obronną, jeśli poczuje się zagrożony, mimo że nie stanowi jadowitego zagrożenia. Jego dieta opiera się głównie na jaszczurkach i żabach.

Samice indyjskich węży wilczych są zazwyczaj większe od samców. Rozmnażają się tuż przed sezonem monsunowym, składając od 4 do 11 jaj, z których młode wykluwają się około września lub października. Młode mają około 14–19 cm długości. Gatunek ten jest dość powszechny w Indiach i Sri Lance, natomiast jego liczebność zmniejsza się w miarę przesuwania się na południowy wschód subkontynentu.