Kuna żółtogardła

Żółtogardła kuna jest fascynującym gatunkiem rodzimym dla Azji, występującym w rejonach takich jak Afganistan, Pakistan, Himalaje, Korea, południowe Chiny, Tajwan i części Rosji. Jest największą z kun w Starym Świecie, łatwo rozpoznawalną dzięki charakterystycznemu futru, będącemu mieszanką czerni, bieli, złoto-żółtego i brązu.

Ten wszystkożerny drapieżnik ma zróżnicowaną dietę, obejmującą owoce, nektar oraz małe ssaki, w tym jelenie. Dzięki stabilnej populacji, szerokiemu zasięgowi, obecności na obszarach chronionych i braku poważnych zagrożeń, żółtogardła kuna jest klasyfikowana jako gatunek najmniejszej troski na Czerwonej Liście IUCN.

Znana ze swojej nieustraszonej natury, żółtogardła kuna ma niewielu naturalnych drapieżników. Jej silna budowa, jaskrawe ubarwienie i nieprzyjemny zapach czynią ją trudnym przeciwnikiem. Co ciekawe, zwierzę to można łatwo oswoić, a także wykazuje niewielki strach przed ludźmi czy psami. Te kuny są bardzo terytorialne, zręczne we wspinaczce po drzewach i zazwyczaj polują w parach lub grupach w ciągu dnia.

Rozmnażają się dwa razy w roku; samice rodzą zwykle mioty liczące od dwóch do czterech młodych. Ich dieta jest bardzo zróżnicowana, obejmując gryzonie, ptaki, węże, a nawet większe ssaki kopytne. Spożywają również nektar i owoce, odgrywając ważną rolę w rozprzestrzenianiu nasion.

Zasięg występowania żółtogardłej kuny obejmuje kilka krajów azjatyckich, od Afganistanu po Wietnam oraz części Indonezji. W Indiach spotyka się ją w regionach takich jak Arunachal Pradesh, Manipur i Assam. W Pakistanie zaobserwowano ją w obszarach takich jak Gilgit-Baltistan oraz w parkach narodowych jak Deosai i Shandur. W Nepalu ten gatunek zamieszkuje wysokie alpejskie łąki.

Dzięki wydłużonemu ciału, dużym uszom i charakterystycznemu wzorowi kolorystycznemu, żółtogardła kuna wyróżnia się jako unikalny członek rodziny łasicowatych.