Oriental ratsnake

Ptyas mucosa, znany również jako wąż szczurzy orientalny lub indyjski wąż szczurzy, jest częstym widokiem w Azji Południowej i Południowo-Wschodniej. Te węże mogą osiągać imponujące rozmiary, zazwyczaj mierząc od 1,5 do 1,95 metra długości, a niektóre osobniki przekraczają nawet 2 metry. Są smukłe, aktywne w ciągu dnia, półarborealne, niejadowite i bardzo szybkie.

Ich dieta jest bardzo zróżnicowana, a często można je spotkać w obszarach miejskich, gdzie obfitują w gryzonie. Występują w takich krajach jak Afganistan, Bangladesz, Indie, Sri Lanka, Indonezja, Iran, Laos, Malezja, Nepal, Myanmar, Pakistan, Tajlandia, Turkmenistan i Wietnam.

Chociaż nie mają wielu naturalnych drapieżników, kobry królewskie stanowią godny uwagi wyjątek. Niestety, ludzie również stanowią zagrożenie, polując na te węże dla ich skór i mięsa, pomimo istniejących przepisów mających na celu ich ochronę.

Jeśli jesteś ciekaw ich wyglądu, dobry opis można znaleźć w książce Boulengera "Fauna of British India: Reptilia and Batrachia" z 1890 roku. Węże szczurze są znane z tego, że są dość pobudliwe i terytorialne. Mają unikalny sposób łapania ofiar — siedzą na nich! Zazwyczaj łączą się w pary późną wiosną lub wczesnym latem, a samice składają od 6 do 15 jaj na raz.

W przypadku zagrożenia te węże mogą napompować swoje szyje i wydawać dźwięk przypominający warczenie, by naśladować jadowite węże, takie jak kobra królewska. Ten sprytny trik jednak czasami obróci się przeciwko nim, ponieważ ludzie mogą pomylić je z niebezpiecznymi gatunkami i je zabić.

Nazwa naukowa, Ptyas mucosa, przyjmuje formę żeńską ze względu na nazwę rodzaju, choć starsze teksty mogą używać formy męskiej.