Autoportret w futrze

"Autoportret" Albrechta Dürera, namalowany w 1500 roku, wyróżnia się jako jedno z jego najbardziej intymnych i złożonych dzieł. Obraz na desce przypomina wcześniejsze przedstawienia Chrystusa, charakteryzując się symetryczną kompozycją, ciemnymi tonami oraz bezpośrednim spojrzeniem i gestem ręki Dürera. Twarz artysty przybiera maskowaty wyraz, ukrywając wewnętrzne emocje, podczas gdy napisy po obu stronach unoszą się na czarnym tle, wzbogacając obraz o symboliczną głębię.

Pomimo sztywnej symetrii, kompozycja zawiera subtelne asymetrie. Frontalna poza Dürera była dość nietypowa dla świeckich portretów tamtego okresu, sugerując przejście od młodości do dojrzałości. Wyraźnie zaznaczony rok 1500 podkreśla ważny moment zarówno w życiu Dürera, jak i na przełomie tysiąclecia. Obraz mógł powstać w ramach obchodów z renesansowym humanistą Konradem Celtesem.

Ikonografia autoportretu, z jego wyraźną symetrią i cechami Chrystusa, wskazuje na przekonanie Dürera o naśladowaniu Chrystusa. Łaciński napis uznaje jego wiek i talenty artystyczne. Dzieło ściśle nawiązuje do konwencji późnośredniowiecznej sztuki religijnej i wywarło wpływ nawet na późniejsze przedstawienia Chrystusa.

Początkowo portret prawdopodobnie należał do rady miejskiej Norymbergi, zanim został sprzedany do bawarskiej kolekcji królewskiej. Obecnie znajduje się w Alte Pinakothek w Monachium. Dürer był znany ze swoich autoportretów i wstawiania swojego wizerunku w swoje obrazy, pozostawiając około dwunastu zachowanych autoportretów. Ten konkretny obraz przedstawia Dürera na dojrzałym etapie życia, ukazując jego umiejętności artystyczne i głęboką samoświadomość.