Dresden Triptych

Drezdeński Tryptyk to imponujący ołtarz skrzydłowy stworzony przez wczesnorenesansowego malarza niderlandzkiego Jana van Eycka w 1437 roku. To arcydzieło składa się z pięciu paneli malarskich i jest podpisane oraz datowane przez artystę. W sercu tryptyku, na centralnym panelu, znajduje się Maryja trzymająca Dzieciątko Jezus, z Archaniołem Michałem i św. Katarzyną Aleksandryjską u jej boku. Zewnętrzne skrzydła, namalowane w monochromatycznym stylu znanym jako grisaille, przedstawiają scenę Zwiastowania. Dziś można podziwiać to niezwykłe dzieło w Gemäldegalerie Alte Meister w Dreźnie.

Ten tryptyk jest kamieniem milowym w karierze van Eycka, ukazującym jego mistrzostwo w operowaniu przestrzenią i ikonografią. Przyczynił się również do popularności portretów Maryi, które stały się powszechne w drugiej połowie XV wieku.

Tryptyk ma fascynującą historię. Początkowo należał do rodziny Giustiniani w XV wieku, zanim został nabyty przez Karola I Angielskiego. Podczas renowacji w XX wieku odkryto podpis van Eycka i jego motto. Bogato zdobione ramy tryptyku zawierają łacińskie inskrypcje, sugerujące, że fundator był osobą kulturalną, być może z rodziny Giustiniani z Genui. Same obrazy są pięknym połączeniem symboliki religijnej i elementów świeckich, a centralny panel ilustruje scenę świętej rozmowy.

Architektura przedstawiona na tryptyku to mieszanka stylów romańskiego i gotyckiego, co pokazuje skrupulatną dbałość van Eycka o szczegóły i jego mistrzostwo w operowaniu światłem. Choć dokładna tożsamość fundatora pozostaje nieznana, niektórzy spekulują, że tryptyk został zamówiony przez włoskich kupców. Na przestrzeni lat stan tryptyku pogorszył się, co wymagało kilku renowacji w celu naprawy takich problemów jak ubytki farby i uszkodzenia ramy.

Drezdeński Tryptyk van Eycka miał głęboki wpływ na późniejszych artystów, w tym Rogiera van der Weydena. Jego skomplikowane detale, bogata symbolika i innowacyjne wykorzystanie przestrzeni czynią go kamieniem węgielnym wczesnej sztuki niderlandzkiej.