Erdapfel

"Erdapfel", stworzony przez Martina Behaima między 1490 a 1492 rokiem, jest najstarszym zachowanym globusem ziemskim. Ten fascynujący artefakt wykonany jest z kulistej konstrukcji z laminowanego płótna lnianego, podzielonego na dwie połowy, wzmocnionego drewnem i ozdobionego mapą namalowaną przez Georga Glockendona. Sama mapa została sporządzona na papierze, a następnie przyklejona do warstwy pergaminu owiniętego wokół globusa.

Co ciekawe, "Erdapfel" nie przedstawia Ameryk, ponieważ Krzysztof Kolumb nie powrócił jeszcze do Hiszpanii, kiedy globus został wykonany. Zamiast tego, globus pokazuje powiększony kontynent eurazjatycki, rozległy pusty ocean leżący między Europą a Azją, oraz mityczne lokalizacje, takie jak Wyspa Świętego Brendana i przesadnie umiejscowiona Cipangu (Japonia).

Nazwa "Erdapfel" może być związana z Reichsapfel ("Cesarskie Jabłko"), które również było przechowywane w Norymberdze razem z Regaliami Cesarskimi. Warto zauważyć, że nazwa ta nie ma związku z współczesnym niemieckim i austriackim terminem "Erdapfel", oznaczającym "ziemniak", ponieważ ziemniaki nie zostały jeszcze wprowadzone do Europy z Ameryk w tamtym czasie.

Początkowo "Erdapfel" był wystawiany w ratuszu w Norymberdze. Później stał się częścią kolekcji rodziny Behaim. W 1907 roku globus znalazł nowy dom w Muzeum Germanicznym w Norymberdze. W 1992 roku globus został tymczasowo przeniesiony na Uniwersytet Techniczny w Wiedniu do szczegółowego badania w ramach Projektu Cyfrowego Globusa Behaima. Kolejny projekt digitalizacji został zainicjowany przez Niemieckie Muzeum Narodowe w 2011 roku.

Globusy ziemskie mają długą historię, a Glob Kratesa jest jednym z wczesnych przykładów. Jednak żadne starożytne globusy ziemskie nie przetrwały do dnia dzisiejszego, nawet we fragmentach. Wyjątek w dziedzinie starożytnych globusów stanowi niebiański Atlas Farnese z drugiego wieku naszej ery.